UMC-10
UMC-10 (Uniwersalna Maszyna Cyfrowa) – polski komputer tranzystorowy opracowany i wykonany w 3? egzemplarzach na Politechnice Warszawskiej (prototyp uruchomiony w 1964 r.). Wersja tranzystorowa komputera UMC-1.
Komputer przyjmuje wszystkie programy UMC-1 napisane w językach W-18 czy W-20[1].
W Katedrze Budowy Maszyn Matematycznych Politechniki Warszawskiej powstał kompilator języka ALGOL-60 nazwany UMC-ALGOL[2].
- rodzina: UMC
- typ: mikroprogramowany, bezzłączowy komputer szeregowy II generacji, zbudowany na krajowych germanowych tranzystorach stopowych
- organizacja:
- arytmetyka binarna o podstawie −2
- słowo maszynowe
- liczby: długości 36 bitów
- rozkazy: długości 34 bitów podzielone na:
- część operacyjna: 22 bity
- adres: 12 bitów
- programowy zmienny przecinek realizowany przez bibliotekę (brak rozkazów zmiennoprzecinkowych realizowanych sprzętowo)
- prędkość: zegar 200 kHz
- pamięć operacyjna:
- bębnowa pamięć masowa o pojemności 16 384 słów 36-bitowych
- monitor – dalekopis
- czytnik taśmy pięciokanałowej o szybkości 1000 zn./s
- perforator taśmy pięciokanałowej o szybkości 150 zn./s
Egzemplarze
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Jerzy SZEWCZYK, UNIWERSALNA MASZYNA CYFROWA UMC-10, „Maszyny Matematyczne” (1), Wydawnictwa Czasopism Technicznych NOT, 1966, s. 31-32 [dostęp 2018-11-21].
- ↑ Jerzy LESZCZYŃSKI, Roman JANKOWSKI, Jerzy SZEWCZYK, ALGOL dla maszyny UMC-10, „Maszyny Matematyczne” (2), BIBLIOTEKA CYFROWA POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ, 1967, s. 24-27 [dostęp 2019-02-25] (pol.).
- ↑ Film Inforga - 65 (the USSR Exposition Of Economic Achievements).. (1966) [online], www.net-film.ru [dostęp 2018-11-22] (ang.).