USS Sam Rayburn (SSBN-635)
USS Sam Rayburn (SSBN-635) – amerykański okręt podwodny o napędzie atomowym z okresu zimnej wojny typu James Madison, przenoszący pociski SLBM. Wszedł do służby w 1964 roku. Okręt nazwano imieniem spikera Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych Sama Rayburna. Wycofany ze służby w 1989 roku, został przebudowany na stacjonarny okręt służący do szkoleń.
| ||
.jpg)
| ||
| Klasa | okręt podwodny | |
| Typ | James Madison | |
| Historia | ||
| Stocznia | Newport News Shipbuilding | |
| Początek budowy | 3 grudnia 1962 | |
| Wodowanie | 20 grudnia 1963 | |
 US Navy
| ||
| Wejście do służby | 2 grudnia 1964 | |
| Wycofanie ze służby | 31 lipca 1989 | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
7325 ton 8251 ton | |
| Długość | 130 metrów | |
| Szerokość | 10 metrów | |
| Zanurzenie testowe | 400 metrów | |
| Napęd | ||
| 1 reaktor PWR S5W, 2 turbiny (15 000 KM), 1 wał | ||
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
16 węzłów 21 węzłów | |
| Uzbrojenie | ||
| 16 x Polaris A-3 / Poseidon C-3 SLBM 12 torped Mark 48 | ||
| Wyrzutnie torpedowe | 4 × 533 mm (dziób) | |
| Załoga | 140 oficerów i marynarzy | |
HistoriaEdytuj
Kontrakt na budowę okrętu został przydzielony stoczni Newport News Shipbuilding w Newport News 20 lipca 1961 roku. Rozpoczęcie budowy okrętu nastąpiło 3 grudnia 1962 roku. Wodowanie miało miejsce 20 grudnia 1963 roku, wejście do służby 2 grudnia 1964 roku. Okręt rozpoczął patrole operacyjne latem 1965 roku w składzie 18. eskadry okrętów podwodnych[1]. W sierpniu 1965 roku wszedł w skład 16. eskadry okrętów podwodnych, w ramach której stacjonując w hiszpańskiej bazie Rota wykonał 7 patroli. W grudniu 1966 roku powrócił w skład 18. eskadry okrętów podwodnych.
Po 1970 roku na „Sam Rayburn” wymieniono pociski Polaris na Poseidon. W 1985 roku, po odbytym 60 patrolu, w związku z traktatem rozbrojeniowym SALT II z okrętu usunięto pociski balistyczne, a wyrzutnie zalano betonem. Wycofanie ze służby nastąpiło 31 lipca 1989 roku. Okręt następnie przebudowano na stacjonarną jednostkę służąca do szkoleń, której nadano numer burtowy MTS-635. Przebudowa polegała na wycięciu przedziału, w którym znajdowały się pociski balistyczne, a następnie połączeniu ze sobą rufy i dziobu[2].
PrzypisyEdytuj
- ↑ USS Sam Rayburn (SSBN-635) (ang.)
- ↑ USS Sam Rayburn (ang.)
BibliografiaEdytuj
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Norman Polmar: The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (18th ed). Annapolis: Naval Institute Press, 2005. ISBN 978-1-59114-685-8.