Układ stomatognatyczny

Układ stomatognatyczny – w anatomii człowieka zespół morfologiczno-czynnościowy tkanek i narządów w obrębie jamy ustnej i twarzoczaszki stanowiący funkcjonalną całość i biorący udział w pobieraniu pokarmu (żuciu, wstępnemu trawieniu i połykaniu), artykulacji dźwięków, oddychaniu i wyrażaniu emocji.

W układzie stomatognatycznym wyróżniane są następujące zespoły:

• zespół zębowo-zębodołowy: zęby wraz z przyzębiem – narząd zębowy,
• zespół zębowo-zębowy: artykulacyjny i okluzyjny układ zębów górnego i dolnego łuku zębowego,
• zespół stawowy: oba sprzężone czynnościowo stawy skroniowo-żuchwowe) (lub według niektórych autorów zespół mięśniowo-stawowy obejmujący również mięśnie żucia),
• pozostałe tkanki i narządy jamy ustnej i twarzy: kości twarzoczaszki, mięśnie (żwaczowe, nadgnykowe, mimiczne, języka i podniebienia), naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy, błona śluzowa oraz ślinianki znajdujące się pod kontrolą ośrodkowego układu nerwowego.

Bibliografia

• Stanisław W. Majewski: Gnatofizjologia stomatologiczna. Normy okluzji i funkcje układu stomatognatycznego. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 45–46. ISBN 978-83-200-3639-8.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.