Ukraina. Maski rewolucji

Ukraina. Maski rewolucji (fr. Ukraine, les masques de la révolution) – francuski film dokumentalny w reżyserii Paula Moreiry z 2016 roku, po raz pierwszy pokazany na antenie telewizji Canal+. Dokument przedstawia wydarzenia, które doprowadziły do zmiany władzy na Ukrainie na początku 2014 roku. Dużo uwagi poświęca ugrupowaniom skrajnie prawicowym oraz ich roli w starciach podczas protestów w Kijowie i z uczestnikami prorosyjskich wystąpień na południu i wschodzie kraju, w szczególności pożarowi w Domu Związków Zawodowych w Odessie. Według autorów filmu za ukraińską „rewolucją godności” stały siły działające na rzecz Stanów Zjednoczonych, wykorzystujące do osiągnięcia swoich celów ugrupowania radykalne. Jeszcze przed premierą film wywołał kontrowersje.

Ukraina. Maski rewolucji
Ukraine, les masques de la révolution
Gatunek

film dokumentalny

Rok produkcji

2016

Data premiery

1 lutego 2016

Kraj produkcji

Francja

Język

francuski

Czas trwania

53 minuty

Reżyseria

Paul Moreira

Scenariusz

Paul Moreira

Dystrybucja

Canal+

Produkcja

edytuj

Sam reżyser przedstawia swój film jako „śledztwo specjalne”[1]. Do realizacji obrazu skłonił go, jak sam mówi, rozdźwięk między „entuzjazmem mediów wokół rewolucji a drobnymi sygnałami, które go niepokoiły”[2]. oraz skąpe relacje europejskich mediów z tragedii w Domu Związków Zawodowych. Twierdzi, że przed filmem fakt śmierci 45 osób w Odessie był nieznany[3]. Sam Paul Moreira odwiedził Ukrainę długo po opisanych w filmie wydarzeniach.

Fabuła

edytuj

W filmie Moreira przeprowadza wywiady z członkami ochotniczego pułku „Azow” (który został utworzony jako ochotniczy batalion w maju 2014 roku[4]), partii politycznej Ogólnoukraińskie Zjednoczenie „Swoboda” i prawicowego ruchu Prawy Sektor, które według Moreiry były przewodnią siłą polityczną ukraińskiej rewolucji[1]. Zwraca też uwagę na wydarzenia 2 maja 2014 roku w Odessie, winnymi których Moreira ukazuje członków i zwolenników Prawego Sektora[4].

Moreira dochodzi do wniosku, że w trakcie Euromajdanu doszło do skrajnie prawicowego zamachu stanu dokonanego przy wsparciu nacjonalistycznych ugrupowań o orientacji neonazistowskich, które od tego czasu dyktują politykę nowym władzom kraju. Według francuskiego dziennikarza Ukraina jest obecnie w chaosie, za który odpowiedzialne są grupy ekstremistów i USA[5].

Film został pokazany 1 lutego 2016 roku na antenie prywatnej francuskiej telewizji Canal+ w ramach programu „Special Investigation” o godzinie 22:30. 7 lutego roku został wyemitowany ponownie. Po raz trzeci film pokazano 14 lutego[6].

21 lutego 2016 roku film został wyemitowany na antenie polskiej telewizji „TVN24” w ramach cyklu „Ewa Ewart poleca”[7]. Przed pokazem prowadząca program określiła obraz jako „kontrowersyjny”[8].

Szwedzka telewizja publiczna SVT miała wyświetlić dokument 1 maja 2016 roku, ale ambasador Ukrainy w Szwecji Ihor Sahacz i kilka ukraińskich organizacji próbowały wpłynąć na STV, by nie pokazywała filmu[9]. Wątpliwości wobec opisu roli ugrupowań prawicowych sprawiły, że redakcja odroczyła premierę[10]. Ostatecznie film pokazano 23 maja. Szwedzkie tłumaczenie różniło się w kilku miejscach od francuskiego oryginału. Szwedzki narrator opisuje między innymi: „Krym to półwysep na południu Ukrainy. Większość populacji to Rosjanie. Po rewolucji na Ukrainie Krym został zaatakowany przez siły rosyjskie”, podczas gdy w oryginale fragment ten brzmi: „Krym jest półwyspem położonym na południe od Ukrainy, zamieszkałym głównie przez Rosjan. Po rewolucji ukraińskiej ludność Krymu masowo głosowała w referendum za przystąpieniem do Rosji”. Zmiany montażowe były przyczyną zawiadomienia do Szwedzkiej Komisji ds. Radia i Telewizji[11].

Odbiór

edytuj

W dniu pokazu filmu Ambasada Ukrainy w Paryżu nazwała go „dezinformacją” i poprosiła kierownictwo Canal+ o zdjęcie filmu z anteny[1]. Francuski dziennikarz Marc Cohen oskarżył ukraińskiego ambasadora o „haniebną próbę cenzury”. Jak podkreślił Cohen, „to jest Francja, a nie Katar czy Korea Północna[12].

Ambasada Ukrainy w Polsce nazwała emisję filmu „nieprzyjaznym gestem” oraz oświadczyła, że „oczekuje wyjaśnień” od telewizji TVN24 w związku z emisją filmu[13][14].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Jelena Servettaz: Как если бы по Canal+ показали сюжет Russia Today.... Deutsche Welle, 2016-02-02. [dostęp 2020-03-02]. (ros.).
  2. Audrey Loussouarn: TV. Derrière les masques de la révolution ukrainienne. L'Humanité, 2016-02-01. [dostęp 2020-03-02]. (fr.).
  3. О показе фильма «Украина: маски революции». Moskiewskie Biura ds. Praw Człowieka. [dostęp 2020-03-02]. (ros.).
  4. a b Фильм Canal + об Украине: вода на мельницу Кремля?. BBC News, 2016-02-02. [dostęp 2020-03-02]. (ros.).
  5. Maksim Makaryczew: Майдан лишили лоска. Rossijskaja Gazieta, 2016-02-01. [dostęp 2020-03-02]. (ros.).
  6. Норвегия готова спонсировать реформы на Украине только в обмен на результат. РЕГНУМ, 2016-02-08. [dostęp 2020-03-02]. (ros.).
  7. Посольство Украины в Польше осудило показ фильма "Маски революции". RIA Nowosti, 2016-02-22. [dostęp 2020-03-02]. (ros.).
  8. Польский телеканал показал антиукраинский фильм "Маски революции". Левый берег, 2016-02-21. [dostęp 2020-03-02]. (ros.).
  9. Martin Aagård: Ukrainas ambassadör stoppar dokumentär i SVT. Aftonbladet, 2016-04-29. [dostęp 2020-03-02]. (szw.).
  10. Gustav Sjöholm: SVT stoppar kritiserad dokumentärfilm. STV, 2016-04-28. [dostęp 2020-03-02]. (szw.).
  11. Anders Romelsjö: Anmälan till Granskningsnämnden om Ukraina-filmen. Anders Romelsjö på Jinge.se, 2016-05-25. [dostęp 2020-03-02]. (szw.).
  12. Marc Cohen: L’ambassade d’Ukraine veut faire interdire un docu sur Canal+. Causeur, 2016-02-01. [dostęp 2020-03-02]. (fr.).
  13. Oświadczenie Ambasady Ukrainy w Polsce w sprawie emisji przez polską telewizję TVN24 zmanipulowanego filmu Paula Moreiry „Ukraina. Maski rewolucji”. Ambasada Ukrainy w Polsce, 2016-02-22. [dostęp 2020-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-02)]. (pol.).
  14. Ambasada Ukrainy chce wyjaśnień od TVN24 w związku z filmem „Ukraina. Maski rewolucji”. „Produkt propagandy prorosyjskiej”. Wirtualne Media, 2016-02-22. [dostęp 2020-03-02]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj