Wikipedia

Ulica Borzymowska w Warszawie

ulica w Warszawie

Ulica Borzymowska w Warszawie – jedna z ulic Targówka Mieszkaniowego, biegnąca od ulicy św. Wincentego do ulicy Trockiej.

Ulica Borzymowska w Warszawie
Targówek Mieszkaniowy
Ilustracja
Przedwojenna zabudowa ul. Borzymowskiej w 2010 r. Widoczne kamienice nr 11a (w głębi) i 13.
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

590 m[1]

Przebieg
światła 0 m ul. św. Wincentego
100 m ul.Gościeradowska
240 m ul.Kolonijna
390 m ul.Dalanowska
460 m ul.Lusińska
530 m ul.Chyrowska
590 m ul. T. Korzona
↓ ul. Trocka
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ulica Borzymowska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Borzymowska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Borzymowska w Warszawie”
Ziemia52°16′34,5″N 21°02′51,7″E/52,276236 21,047708
Ulica Borzymowska u zbiegu Gościeradowskiej. Widok na bloki pod nr 34/36 oraz 43.

Historia edytuj

W XVIII wieku, w rejonie dzisiejszej ulicy Borzymowskiej, znajdowała się austeria, widoczna na planie z 1779 roku[2]. Obiekt został spalony w czasie Powstania Kościuszkowskiego[3]. Ulica została wytyczona na terenie kolonii Adolfówka należącej do Adolfa i Gustawa Dirksów. Pierwotnie nosiła nazwę Łączna i jako przecznica ulicy św. Wincentego dochodziła do wysokości dzisiejszej ulicy Gościeradowskiej[4]. Obecna nazwa po raz pierwszy pojawiła się na planie Warszawy w 1920 r.[5].

W 1930 r. przy ulicy znajdowały się jedynie 2 posesje pod nr 3 i 4 w rejonie ulicy św. Wincentego (kolonie: Kwiecieniówka i Bronusin)[6]. Na mocy uchwalonego w 1931 r. przez warszawski magistrat planu regulacyjnego dzielnicy, ulica została przedłużona do Trockiej[7]. Parcelacja i zabudowa arterii postępowała intensywnie zwłaszcza po przedłużeniu linii tramwajowej do pobliskiego cmentarza Bródnowskiego w 1933 r. W 1936 r. do warszawskiego magistratu wpłynął niezrealizowany projekt Związku Stowarzyszeń Przyjaciół Wielkiej Warszawy w sprawie przedłużenia linii tramwajowej z cmentarza Bródnowskiego przez Borzymowską i Trocką do Radzymińskiej lub zastąpienie jej komunikacją autobusową[8]. Z ramienia Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami na skraju obecnych ulic Borzymowskiej i Trockiej powstało pierwsze schronisko dla psów, kotów i chorych koni. Donatorem placówki był lokalny właściciel ziemski Adolf Hipsz (Hibsz/Hubsch/Hiebsch) powszechnie zwany Hipciem. Schronisko zostało zniszczone w czasie walk we wrześniu 1939 r.[9]

Do 1939 r. zabudowana została niemal cała nieparzysta strona ulicy. Parzystą zajmowały ogródki warzywne i pola uprawne, widoczne na niemieckich zdjęciach lotniczych z 1944 r.[10][11] W czasie powstania warszawskiego na ulicy trwały zaciekłe walki, czego pozostałością były ślady po kulach na fasadach kamienic pod nr 11a i 13 (zasłonięte w 2009 r.).

 
Ulica Borzymowska róg Kolonijnej.

W 1945 r. pod numerem 34/36 wzniesiono barak obmurowany cegłą, w którym uruchomiono pierwszą nową szkołę w powojennej Warszawie. W 1963 r. placówkę przeniesiono na ulicę Olgierda[12]. W okresie PRL przy ulicy uruchomiono dwa zakłady przemysłowe: fabrykę zabawek i fabrykę galanterii metalowej Polam-MEOS (nr 26), która produkowała również lampy i żyrandole stylowe[13]. Budynek został zburzony w 2006 r. pod budowę marketu Lidl. Pod nr 45 znajdowała się stolarnia mechaniczna Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego nr 4[14]. W 1993 r. pod nr 30 powstała firma „Hako” specjalizująca się w hafcie komputerowym[15], a w 2000 r. pod nr 28 drukarnia „Semafic”[16]. W 2003 r. rozpoczęto budowę wieżowca Targówek Plaza (nr 43), który zapoczątkował nowe inwestycje mieszkaniowe na ulicy[17]. W 2007 r. zburzono barak szkolny pod nr 34/36 pod nowe osiedle mieszkaniowe. Ze względu na upadłość firmy deweloperskiej odpowiedzialnej za inwestycję, budynki nie zostały ukończone[18].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-04].
  2. ↑ Piotr Hennequin, Plan miasta Warszawy z przedmieściami, Warszawa: Drukarnia Michał Grölla, 1779 [dostęp 2020-12-27].
  3. ↑ Przemysław Burkiewicz, Warszawa karczmami stała [online], fakt.pl, 24 kwietnia 2020 [dostęp 2020-12-27].
  4. ↑ Plan Warszawy z 1919 r., Towarzystwo Doraźnej Pomocy Lekarskiej, Trasbus.com. Historia warszawskiej komunikacji., 1919 [dostęp 2018-03-28].
  5. ↑ Plan Wielkiej Warszawy, Warszawa: Zakład Litograficzny Feliksa Kasprzykiewicza, 1920 [dostęp 2019-08-14].
  6. ↑ Księga adresowa „Cała Warszawa”, Dział VII, Warszawa 1930, s. 7, 107.
  7. ↑ Kurier Warszawski, „Kurier Warszawski”, nr 234, 1931, s. 14.
  8. ↑ Kurier Warszawski, „Kurier Warszawski”, 65, 1936, s. 5.
  9. ↑ Marian Gajewski, Urządzenia komunalne Warszawy, Warszawa: PWN, 1979, s. 226.
  10. ↑ Księga adresowo-gospodarcza miasta stołecznego Warszawy, Cz. 3 e. Spis właścicieli domów w mieście stołecznym Warszawie, Warszawa 1939, s. 16.
  11. ↑ Kazimiera Utracka (red.), Na Targówką kamienie mówią... Przewodnik po miejscach walk i pamięci, Warszawa 2008, s. 54.
  12. ↑ Józef Oleksiak, Stołeczna sieć szkolna i jej ewolucja, [w:] Szkolnictwo i oświata w Warszawie, PWN, 1982.
  13. ↑ Tadeusz Motel, Targówek-peryferyjne osiedle mieszkaniowe 1916-65, „Rocznik Warszawski”, t. IX, 1969, s. 319.
  14. ↑ Spis telefonów m. st. Warszawy i województwa warszawskiego, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacyjne, 1955, s. 136.
  15. ↑ Hako [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2018-03-29].
  16. ↑ SEMAFIC [online], Krajowy Rejestr Sądowy [dostęp 2018-03-29].
  17. ↑ Jerzy S. Majewski, Spacerownik. Nowa Praga i Targówek., „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 21 czerwca 2007, s. 13.
  18. ↑ Opuszczone osiedle Edbudu wystawione na sprzedaż [online], Targowek.info, 1 sierpnia 2012 [dostęp 2018-03-29].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_Borzymowska_w_Warszawie&oldid=72979960”