Ulica Kubusia Puchatka w Warszawie
Ulica Kubusia Puchatka – ulica w śródmieściu Warszawy, biegnąca od ulicy Świętokrzyskiej do ulicy Wareckiej.
| Śródmieście Północne | |||||||||||||
 Ulica Kubusia Puchatka widziana z gmachu Ministerstwa Finansów | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
149 m | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°14′09,8″N 21°01′00,3″E/52,236056 21,016750
| |||||||||||||
Opis edytuj
Została wytyczona w pierwszej połowie lat 50. XX wieku na miejscu ruin oficyn budynków zachodniej pierzei Nowego Światu.
Ulica o długości 149 m i szerokości w liniach zabudowy 23 m miała stanowić ciąg pieszy odciążający Nowy Świat. Została zabudowana 4-kondygnacyjnymi budynkami mieszkalnymi z usługami na parterach. Zabudowa została podzielona na segmenty podzielone arkadowymi łącznikami. Dwa rzędy lip przywiezionych ze Szczecina zostały zasadzone w roku 1954. Projekt zabudowy jest dziełem architekta Zygmunta Stępińskiego i zespołu studentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Nazwa ulicy została wybrana w roku 1954 w konkursie rozpisanym wśród czytelników „Expressu Wieczornego”.
Perspektywę ulicy zamyka wieżyczka wbudowana w budynek mieszkalny wzniesiony za skrzyżowaniem z ulicą Warecką w pobliżu ulicy Wojciecha Górskiego.
Administracyjnie wszystkie budynki ulicy są przypisane do numeracji ulicy Wareckiej.
W pobliżu północnego krańca ulicy przy skrzyżowaniu z ul. Świętokrzyską znajduje się stacja metra linii M2 Nowy Świat-Uniwersytet.
