Uran-9
Uran-9 – rosyjski bezzałogowy pojazd bojowy typu UCGV (unmanned combat ground vehicle).
 Uran-9 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
UPTK nr 766 |
| Typ pojazdu |
UCGV |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
0 |
| Historia | |
| Prototypy |
2015 |
| Produkcja |
2015-obecnie |
| Dane techniczne | |
| Długość |
5,12 m |
| Szerokość |
2,53 m |
| Wysokość |
2,50 m |
| Masa |
10-12 t. |
| Nacisk jedn. |
0,6kg/m2 |
| Osiągi | |
| Prędkość |
35 km/h (po drogach) 10 km/h (w terenie) |
| Zasięg pojazdu |
200 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| (standardowe) 1 x działko 2A72 kal. 30 mm, 1 x km kal. 7.62 mm PKT/PKTM, 4 x przeciwpancerne pociski kierowane 9M120-1 Ataka, 12 x pociski „Trzmiel-M” | |
| Użytkownicy | |
 Rosja
| |
Historia powstania edytuj
Opracowany i produkowany od 2015 przez UPTK nr 766 w Nachabino jako pojazd wsparcia ogniowego kombinowanych, lokalnych operacji bojowych – zwiadowczych i antyterrorystycznych[1]. W założeniach jego twórców jest elementem szeroko zakrojonego programu badawczo-rozwojowego armii rosyjskiej, mającego na celu w przeciągu kolejnych dziesięciu lat wyposażyć w trzydziestu procentach jej siły zbrojne w zrobotyzowane i zdalnie sterowane platformy[2].
Oficjalnie został zaprezentowany we wrześniu 2016 roku na międzynarodowej wystawie uzbrojenia „Army-2016 International Miltary-Technical Forum” w Kubiance[3].
Udane próby poligonowe przeszedł w 2018 roku i rok później (styczeń 2019) został oficjalnie przyjęty na uzbrojenie armii FR[4][5]. W kwietniu tego samego roku rosyjski minister obrony Siergiej Szojgu poinformował o wprowadzeniu pierwszych bojowych robotów z serii „Uran-9” do służby liniowej. Specjalna jednostka miała dysponować pięcioma systemami robotycznymi „Uran-9” (dwa roboty rozpoznania i wsparcia ogniowego, ciągnik do ich transportu i mobilne stanowisko dowodzenia) lub 20 pojazdami bojowymi[6][7]. Od 2016 roku „Uran-9” jest również oferowany klientom zagranicznym[1][6].
Opis konstrukcji edytuj
„Uran-9” to lekki, ważący 10-12 ton (w zależności od tego jak podają źródła[3][5]), bezzałogowy, zdalnie sterowany, pojazd gąsienicowy (dron lądowy), charakteryzujący się bardzo dużą siłą ognia. Na jego standardowe uzbrojenie składają się umieszczone w wieży: działko 2A72 kal. 30 mm, km kal. 7.62 mm PKT/PTKM, cztery przeciwpancerne pociski kierowane 9M120-1 Ataka oraz dwanaście wyrzutni pocisków „Trzmiel-M”. Opcjonalnie mogą to być również przeciwlotnicze pociski 9K338 „Igła” i 9K333 „Verba” lub przeciwpancerne 9M133M „Kornet-M”[3]. Konwencjonalne opancerzenie zapewnia mu ochronę przed amunicja strzelecką i odłamkami[3]. Według Rosoboroneksportu (rosyjskiego eksportera), „Uran-9” może zostać dostosowany do przenoszenia różnego rodzaju uzbrojenia w zależności od wymagań klienta[6].
Bezzałogowy pojazd jest sterowany z mobilnego stanowiska dowodzenia, które drogą radiową kontroluje ruch pojazdu oraz jego uzbrojenie. Bezzałogowiec wyposażony jest w zdalny system wykrywania i ostrzegania, identyfikacji oraz śledzenia celów. Zrobotyzowany system jest wyposażony w szeroką gamę zdalnie sterowanych modułów i czujników oraz kamery elektrooptyczne i termowizyjne. Pokładowy system kierowania ogniem, składa się z termowizyjnych i elektrooptycznych urządzeń do automatycznego wykrywania, identyfikacji i śledzenia celów oraz komputera balistycznego. Jest w stanie wykryć i śledzić cele przeciwnika z odległości 6 km w dzień i 3 km w nocy. „Uran-9” może pracować w trybie autonomicznym lub ręcznym. W trybie autonomicznym pojazd może automatycznie identyfikować, wykrywać, śledzić i niszczyć cele wroga na podstawie zaprogramowanej ścieżki wyznaczonej przez operatora znajdującego się w mobilnym stanowisku dowodzenia. Może być również sterowany bezpośrednio za pomocą przenośnego panelu sterującego w trybie ręcznym[3].
Prędkość maksymalna pojazdu to 35 km/h, a zasięg 200 km[7].
Użycie bojowe edytuj
W 2019 roku pojawiły się informacje o bojowym użyciu pojazdu podczas konfliktu w Syrii[4]. Media donosiły wtedy o licznych wadach pojazdu, na które składały się trudności ze zdalnym operowaniem i mobilnością pojazdu (niska sprawność elementów zawieszenia), kontrolą ognia (niestabilna praca działka, brak możliwości prowadzenia ognia w ruchu), niedoskonałości systemów zwiadowczo-obserwacyjnych (optoelektronika), ogólnych trudności z wykonywaniem powierzonych mu misji (niska „świadomość sytuacyjna”). W rezultacie „Uran-9” został oceniony jako niezdolny do wykonywania stawianych przed nim zadań[8][9][10][11].
W tym samym roku pojazd był już oficjalnie przyjęty na uzbrojenie armii rosyjskiej, a zastępca szefa sztabu generalnego sił zbrojnych FR gen. Igor Makuszew oficjalnie informował o usunięciu tych wad[12].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b „Rosoboroneksport” budiet prodwigat’ „Uran-9” na mieżdunarodnyj rynok. [w:] Rostiech [on-line]. 2015-12-30. [dostęp 2021-04-23]. (ros.).
- ↑ Tamir Eshel: Russian Military to Test Combat Robots in 2016. [w:] Defense-Update [on-line]. 2015-12-31. [dostęp 2021-04-23]. (ang.).
- ↑ a b c d e Uran-9 Unmanned Ground Combat Vehicle. [w:] Army Technology [on-line]. [dostęp 2021-04-23]. (ang.).
- ↑ a b Bojewoj robot „Uran-9” postupił na woorużenije rossijskoj armii. [w:] Izwiestia [on-line]. 2019-01-24. [dostęp 2021-04-23]. (ros.).
- ↑ a b Na poligonie „Cugoł” byli primienieny robototiechniczieskije kompleksy „Uran-6” i „Uran-9”. [w:] CAMTO [on-line]. 2018-09-13. [dostęp 2021-04-23]. (ros.).
- ↑ a b c Adrian Blicharz: Uran-9 – nowy rosyjski pojazd bezzałogowy. [w:] Nowa Strategia [on-line]. 2016-01-02. [dostęp 2021-04-23]. (pol.).
- ↑ a b Tomasz Mileszko: Rosyjska armia wprowadzi do aktywnej służby pierwsze bojowe roboty Uran-9. [w:] Komputer Świat [on-line]. 2019-04-13. [dostęp 2021-04-23]. (pol.).
- ↑ U „Urana-9” naszli słabyje miesta. [w:] lenta.ru [on-line]. 2018-06-19. [dostęp 2021-04-23]. (ros.).
- ↑ Primienienije bojewogo robota „Uran-9” w Syrii wyjawili jego niedostatki. [w:] RIA Nowosti [on-line]. 2018-06-19. [dostęp 2021-04-23]. (ros.).
- ↑ Kyle Mizokami: Russia’s Tank Drone Performed Poorly in Syria. [w:] Popular Mechanics [on-line]. 2018-06-18. [dostęp 2021-04-23]. (ang.).
- ↑ Koniec prób Urana-9 jeszcze w tym roku. [w:] Defence 24 [on-line]. 2020-12-10. [dostęp 2021-04-23]. (pol.). Paweł Behrendt: Rezultaty testów Urana-9 w Syrii. [w:] konflikty.pl [on-line]. 2018-07-15. [dostęp 2021-04-23]. (pol.).
- ↑ Swietłana Cygankowa: Razrabotcziki ustranili niedostatki bojewogo robota „Uran-9”. [w:] Russkoje Oruże [on-line]. 2019-04-04. [dostęp 2021-04-23]. (ros.).