Vilmos Kőfaragó-Gyelnik
Vilmos Kőfaragó-Gyelnik (ur. 30 marca 1906 w Budapeszcie, zm. 15 marca 1945 w Amstetten) – węgierski botanik, mykolog i lichenolog.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
mykolog |
Życiorys edytuj
W 1924 r. wstąpił na Wydział Humanistyczny Katolickiego Uniwersytetu Petera Pazmana. Przed uzyskaniem doktoratu w 1929 roku na Uniwersytecie w Budapeszcie spędził rok w Kairze, pomagając w organizacji muzeum botanicznego[1]. W 1930 r. podjął pracę w Węgierskim Muzeum Narodowym, gdzie był kustoszem zbiorów porostów. 30 maja 1930 r. ożenił się Theresą Hofflinger, z którą miał syna w 1932 r. Gyelnik utrzymywał przyjacielską korespondencję z amerykańskim lichenologiem-amatorem Charlesem Christianem Plittem przez kilka lat, aż do śmierci Plitta w 1933 r. W latach 30. Gyelnik dodał do swojego nazwiska węgierski człon Kőfaragó (co oznacza „kamieniarz”). W 1942 r. został kierownikiem działu botanicznego muzeum. Zginął w wieku 39 lat w Austrii podczas bombardowania stacji kolejowej w Amstetten przez lotnictwo alianckie[2].
Praca naukowa edytuj
W latach 1926–1945 Gyelnik opublikował około 100 prac naukowych poświęconych opisowi porostów na Węgrzech, w Argentynie, Japonii i Oregonie. Zaproponował setki nowych nazw, szczególnie w rodzajach Alectoria, Nephroma, Parmelia i Peltigera[2]. Jego praca spotykała się z krytyką naukowców, którzy uważali, że publikuje zbyt pochopnie. Według Masona Hale'a Gyelnik „rozwścieczył lub przynajmniej zantagonizował praktycznie każdego współczesnego lichenologa”[3].
W naukowych nazwach utworzonych przez niego taksonów dodawane jest skrót jego nazwiska Gyeln. Uhonorowano go jego nazwiskiem nazywając niektóre gatunki porostów: Verrucaria gyelnikii Servít, Polyblastia gyelnikiana Servít, Thelidium gyelnikii Servít, Parmelia gyelnikii C.W.Dodge, Psorotichia gyelnikii S.Y. Kondr., Lőkös & Hur[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Versegy, Klara (1963). Die Lichenologen Ungarns. Feddes Repertorium Specierum Novarum Regni Vegetabilis. 68 (2): 107–129.
- ↑ a b Kirk, Paul M.; Cannon, Paul F.; Minter, David W.; Stalpers, Joost A. (2008). Dictionary of the Fungi (10th ed.). Wallingford, UK: CAB International. s. 297.
- ↑ Hale, Mason E. (1990). A Synopsis of the Lichen Genus Xanthoparmelia (Vainio) Hale (Ascomycotina, Parmeliaceae). Smithsonian Contributions to Botany, s. 2–3.
- ↑ Zdeněk Schaefer' [online] [dostęp 2021-04-24] (ros.).