Władysław Goździewski
Władysław Goździewski (ur. 30 kwietnia lub 4 maja 1887, zm. 25 lutego 1972) – inspektor Policji Państwowej i kapitan piechoty Wojska Polskiego.
 Władysław Goździewski (1932) | |
 inspektor
| |
| Data urodzenia |
30 kwietnia lub 4 maja 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
25 lutego 1972 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Komenda Wojewódzka PP we Lwowie |
| Stanowiska |
komendant wojewódzki |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się 30 kwietnia[1] lub 4 maja 1887 jako syn Stanisława[2].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 44 pułku piechoty w garnizonie Równe[5][6]. W 1934 jako kapitan rezerwy piechoty był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VII jako oficer pełniący służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P. i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto[7].
W II Rzeczypospolitej wstąpił do Policji Państwowej. Został awansowany na stopień podinspektora. Od 15 czerwca 1922 do 27 grudnia 1924 sprawował stanowisko komendanta Okręgu XIII Wołyńskiego w Łucku[8]. W 1926 sprawował stanowisko zastępcy naczelnika Wydziału II Finansowo-Gospodarczego w Komendzie Głównej Policji Państwowej, insp. Pawła Foerstera[9]. Został awansowany na stopień inspektora. Od 12/15 lipca 1926 do 26 listopada 1928 sprawował stanowisko komendanta Okręgu IX Tarnopolskiego[8][10]. Od 26 listopada 1928 do 17 września 1934 sprawował stanowisko komendanta wojewódzkiego PP w Poznaniu[8]. Od 17 listopada 1934 do września 1939 sprawował stanowisko komendanta wojewódzkiego PP we Lwowie[8][11]. Publikował artykuły w czasopiśmie „Przegląd Policyjny”[12][13]. 10 czerwca 1936 komendant główny PP gen. Kordian Józef Zamorski działając „z rozkazu Pana Prezesa Rady Ministrów i Ministra Spraw Wewnętrznych” wyraził mu podziękowanie i udzielił pochwały „za celowe i właściwe użycie oddziałów policyjnych w czasie trwania i likwidacji strajku we Lwowie – co pozwoliło na utrzymanie ładu, porządku i likwidację strajku bez użycia broni”[14].
W 1937 był członkiem wydziału honorowego klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[15].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w jednym z obozów dla jeńców polskich. W 1940 został przeniesiony do obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu[16][17]. Przetrzymywani w tym obozie odzyskali wolność na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941, po czym wstąpili do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa.
Zmarł 25 lutego 1972[18].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[19]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 12 czerwca 1928[20][21], 19 marca 1937[22])
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[23]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[23]
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 9, 977, 1118.
- ↑ Lista jeńców z obozu w Griazowcu.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 476.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 417.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 255.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 236.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 9, 977.
- ↑ a b c d Wykaz Komendantów Okręgowych Policji Państwowej w latach 1919–1939. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2019-12-07]. za: Robert Litwiński: Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 2007. ISBN 978-83-227-3202-1.
- ↑ Obsada personalna jednostek Policji Państwowej w roku 1926. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2015-11-20].
- ↑ Robert Litwiński. Skutki działań w 1939 r. dla policji w Małopolsce Wschodniej. „Dzieje Najnowsze”. 2, s. 80, 2007. ISSN 0419-8824.
- ↑ Robert Litwiński. Skutki działań w 1939 r. dla policji w Małopolsce Wschodniej. „Dzieje Najnowsze”. 2, s. 79, 2007. ISSN 0419-8824.
- ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 4, s. 269, 1936.
- ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 6 (18), s. 401, 1938.
- ↑ Rozkaz kmdta gł. PP 1936 ↓, 14 z 10 czerwca 1936 (skany 69-70).
- ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
- ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 69. ISBN 83-85015-66-3.
- ↑ Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 10. [dostęp 2015-11-20].
- ↑ Karolina Grodziska, 2001: Polskie groby na cmentarzach Londynu, Tom 2, Polska Akademia Umiejętności, s. 84.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu bezpieczeństwa publicznego”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 139, poz. 239 „za zasługi na polu organizacji służby bezpieczeństwa publicznego”.
- ↑ Ogłoszenie o nadaniu Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. Nr 9, s. 1, 1 lipca 1928.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie bezpieczeństwa publicznego”.
- ↑ a b Na podstawie fotografii w infoboksie.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Rozkazy personalne komendanta głównego Policji Państwowej 1936. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-17].