Włodzimierz Kodrębski (pułkownik)
Włodzimierz Kodrębski (ur. 17 grudnia 1864 w Nowym Sączu, zm. prawdop. 7 grudnia 1940 w Sosnowce) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
 pułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Włodzimierz Kodrębski urodził się 17 grudnia 1864 w Nowym Sączu[1][2].
Został oficerem c. i k. armii. W 1903, będąc w stopniu rotmistrza, wraz z żoną Zofią z domu Foryst (córka tarnowskiego adwokata Piotra Forysta), został właścicielem dworku Ignacego Paderewskiego w Kąśnej Dolnej[3], który potem zbył na rzecz Stanisława Nowaka[4]. Był członkiem dożywotnim Towarzystwa Szkoły Ludowej (mieszkając w Kąśnej Dolnej należał do koła grybowskiego TSL)[5]. Podczas I wojny światowej jako rotmistrz w stanie spoczynku 7 pułku ułanów w sierpniu 1916 został mianowany na stopień majora[6].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W 1920 w stopniu podpułkownika był dowódcą Wołkowyskiego Okręgu Etapowego[7]. Został awansowany na stopień pułkownika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8]. W latach 20. jako emerytowany oficer zamieszkiwał w Nowym Sączu[9][10][11]. W 1934 jako pułkownik przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr III jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. III w Grodnie i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wołkowysk[12].
Podczas II wojny światowej zaginął, według jednej relacji zmarł 7 grudnia 1943 na obszarze ZSRR w miejscowości Sosnowka (obwód archangielski)[1].
Odznaczenie edytuj
- Krzyż Walecznych (przed (1923)
Przypisy edytuj
- ↑ a b Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 360.
- ↑ Datę urodzenia 17 grudnia 1864 podały Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Publikacja pt. Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945 wskazała dzień urodzin 1872.
- ↑ Antoni Sypek, Mój Tarnów, Tarnów: staraniem Fundacji Tarnowskie Towarzystwo Przemysłowe [etc.], 2005, s. 63, ISBN 83-87183-97-0, OCLC 749449381.
- ↑ Danuta Schneider. Dom Paderewskiego w Ojczyźnie. „Głos Nauczyciela”, s. 51, 2003. ISSN 1042-3747.
- ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1912. Kraków: 1913, s. LXXVIII.
- ↑ Mianowania w armii. „Nowa Reforma”. Nr 419, s. 2, 21 sierpnia 1916.
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 86.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1579.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1408.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 884.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 892.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.