Włodzimierz Marszałek
Włodzimierz Marszałek (ur. 15 października[1] 1895 w Zagrobeli, zm. ?) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego.
 kapitan żandarmerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 października 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu żandarmerii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Włodzimierz Marszałek w 1914 roku ukończył Seminarium Nauczycielskie w Tarnopolu. W grudniu 1912 roku wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej walczył w szeregach 1 pułku piechoty Legionów Polskich. Wtedy też rozpoczęła się jego służba w żandarmerii wojskowej. W 1917 roku pełnił służbę, w stopniu plutonowego na Posterunku Żandarmerii Polowej przy Komendzie III Brygady Legionów Polskich w Dęblinie (od 21 czerwca 1917 w Łomży). Po kryzysie przysięgowym 1 Pułk Piechoty został rozwiązany, zaś Marszałek przeszedł do służby w II Brygadzie. Po buncie w lutym 1918 dostał się do niewoli austriackiej, z której zbiegł do Warszawy, gdzie wstąpił do Oddziału Żandarmerii Polskiej Siły Zbrojnej[2].
Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w żandarmerii, w stopniu chorążego. 27 lutego 1928 roku Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 1 grudnia 1927 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 2 Dywizjonu Żandarmerii w Lublinie[3][4]. 15 sierpnia 1929 roku został awansowany na porucznika ze starszeństwem z 15 sierpnia 1929 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[5]. Latem 1930 roku został przeniesiony do 3 Dywizjonu Żandarmerii w Grodnie[6][7]. W latach 1938–1939 był dowódcą Plutonu Żandarmerii Wilno II.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[9][2]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[10]
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 678 tu podano, że urodził się 15 maja 1895 roku.
- ↑ a b Tadeusz Wawrzyński: Oficerowie żandarmerii kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości. Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2016-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 listopada 2016)].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 21 marca 1928 r., s. 67, 80.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 667 tu jako podporucznik ze starszeństwem z 15 sierpnia 1927 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 15 sierpnia 1929 r., s. 285.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 291, 792.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 18 czerwca 1930 r., s. 212.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 244.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.