Wadi Howar (Ued Howa) czy też Żółty Nil, (arab. وادي هور), – to ued w Sudanie i Czadzie będący w sezonie deszczowym lewostronnym dopływem Nilu.

Wadi Howar
Kontynent

Afryka

Państwo

 Czad
 Sudan

Rzeka
Długość 400 km
Źródło
Miejsce 15°0'51"N 23°56'20"E
Wysokość

990

Ujście
Recypient Nil
Miejsce

18°3'26"N 30°56'55"E

Mapa
Mapa rzeki
brak współrzędnych
Pełny bieg Wadi Howar czyli Żółtego Nilu

Bieg edytuj

Ta sezonowa rzeka ma swe źródła na Płaskowyżu Wadaj we wschodnim Czadzie. Przejściowo tworzy naturalną granicę państwową między Czadem i Sudanem, a konkretnie oddziela stan Darfur Zachodni w Sudanie z północy od Regionu Borkou-Ennedi-Tibesti w Czadzie, po czym przecina w Sudanie Darfur Północny. Rzadko toczy on swe wody dalej przez Prowincję Północną w drodze do Nilu, gdzie dociera on tylko po wyjątkowo obfitych opadach podczas pory deszczowej poniżej miasteczka Ad-Dabba. Poza porą deszczową niemal całe koryto rzeki wysycha.

Przebieg historyczny edytuj

W trakcie tak zwanej "epoki zielonej Sahary" (około 10 000 do 3000 p.n.e.), kiedy to Pustynia Libijska zaczynała się dopiero 500 km dalej na północ, Żółty Nil był głównym dopływem Nilu z tego rejonu ówczesnej Sahary pokrytej wówczas sawanną, na terytorium współczesnej prowincji Asz-Szamalijja z ujściem naprzeciw Starej Dongoli[1]. Wtedy rzeka przekraczała 1000 km długości.

Archeologia edytuj

 
Na mapie Herodota

Koryto Wadi Howar jest pozostałością wspomnianego przez Ptolemeusza i Herodota Żółtego Nilu, który wysechł przed 2000 lat[2].

Archeologiczne znaleziska jak napatańska twierdza Gali Ahmed Abu świadczą o znaczeniu Wadi Howar w czasach historycznych[3]. Obrzeża Żółtego Nilu należały niegdyś do najważniejszych terenów osadniczych między centralną Afryką i doliną Nilu.

Dzisiejsze znaczenie edytuj

Wadi Howar rzadko prowadzi wodę. Poza tym jest również dzisiaj sezonowym miejscem wypasu trzody dla nomadów ze szczepów Kababish i Hawawir.

Przypisy edytuj

  1. Rudolph Kuper:Auf den Spuren der frühen Hirten. w: Aid. Tom 15/2. Theiss, 1999, ISSN 0176-8522
  2. Stefan Kröpelin, Hans-Joachim Pachur, Wadi Howar: Paleoclimatic Evidence from an Extinct River System in the Southeastern Sahara Science. New Series. Vol. 237. No. 4812 (July 17, 1987)
  3. Dieter Eigner, Friederike Jesse: Im Westen viel Neues – Die Grabungen 2008/09 in der Festung Gala Abu Ahmed. In: Der Antike Sudan. MittSAG 20, 2009. s. 141-158