Wikipedia

Warszawski Okręg Przemysłowy

Warszawski Okręg Przemysłowy – jest drugim okręgiem przemysłowym w Polsce pod względem wielkości produkcji przemysłowej. Swój rozwój zawdzięcza między innymi stołecznym funkcjom Warszawy[1]. Cechami charakterystycznymi tego okręgu jest duży udział kapitału zagranicznego, wykwalifikowana kadra, brak surowców mineralnych oraz typowo miejska geneza okręgu. Dominują tu branże: elektroniczna, elektrotechniczna oraz spożywcza (chłonny rynek zbytu). Okręg ten słynie z przemysłu środków transportu.

Zabytkowy zespół dawnej fabryki lamp i fabryki chemicznej „Praga” w Warszawie (2012)

Powstał na przełomie XIX i XX wieku, czyli w latach 1870–1913. Centrum okręgu stanowiło miasto Warszawa oraz rejon podwarszawskich osad skupiających się wzdłuż szlaków kolejowych; po 1916 r. znalazły się one w granicach miasta [...]. Drugą, szerszą strefę uprzemysłowioną stanowił powiat warszawski w ówczesnych granicach administracyjnych (do 1915 r.) [...].[2] Liczba ludności zatrudnionej na tych terenach w przemyśle wzrosła wtedy prawie dziesięciokrotnie i przekroczyła 100 000[3].

Na początku XX wieku najważniejszą branżą była metalurgia, zatrudniająca ponad połowę wszystkich pracowników tego przemysłu w Królestwie Polskim. Największymi przedsiębiorstwami były spółki Rudzkiego w Mińsku Mazowieckim (Towarzystwo Fabryki Machin i Odlewów Żelaznych K. Rudzki i S-ka) oraz Towarzystwo Akcyjne Lilpop, Rau i Loewenstein i „Ursus” w Warszawie[4]. Duże znaczenie miał też przemysł farmaceutyczny, maszynowy, kosmetyczny i odzieżowy[5].

W roku 2003 liczył ponad 7000 km i więcej niż 2 700 000 mieszkańców[6]. Na kształt okręgu mają nadal wpływ czynniki takie jak brak wydobywanych bezpośrednio na miejscu surowców, miejskie pochodzenie okręgu, a także coraz większy napływ inwestorów zagranicznych oraz stały dopływ kadry pracowniczej[7]. Najbardziej rozwinięte gałęzie przemysłu to: elektrotechniczna, precyzyjna, elektroniczna, środków transportu, chemiczna, kosmetyczna, materiałów budowlanych, spożywcza i poligraficzna, metalurgiczna, maszynowa, odzieżowa.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Pruss W., Rozwój przemysłu warszawskiego w latach 1864–1914, Warszawa 1977, s. 14., 29 września 2017.
  2. ↑ Pietrzak-Pawłowska I., Wielki przemysł Warszawy i okręgu (1864-1918), „Rocznik Warszawski” 1966, s. 379., 28 września 2017.
  3. ↑ Zawadzki St. M., Warszawski Okręg Przemysłowy. Studium rozwoju i lokalizacji przemysłu. S. Misztal, Warszawa 1962, „Rocznik Mazowiecki” nr 1, s. 390., 28 września 2017.
  4. ↑ Jezierski A., Historia gospodarcza Polski, Warszawa 2003, s. 184–185., 29 września 2017.
  5. ↑ Pruss W., Rozwój przemysłu warszawskiego w latach 1864–1914, Warszawa 1977, s. 166–170, 200–208., 29 września 2017.
  6. ↑ Warszawski Okręg Przemysłowy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-12-27].
  7. ↑ l, Gospodarka [online], www.mazovia.pl [dostęp 2017-09-29] (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Mierzecki W., „Przyjmę jakąkolwiek pracę”: bezrobotni robotnicy Warszawskiego Okręgu Przemysłowego w latach II Rzeczypospolitej, Warszawa: PWN, 1989.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Warszawski_Okręg_Przemysłowy&oldid=71266052”