Wiaczesław Prokopowycz

Wiaczesław Prokopowycz
	; Wiaczesław Prokopowycz na monecie Ukrainy
Data i miejsce urodzenia	22 czerwca 1881 ; Kijów, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1942 ; Bessancourt, Francja
	Premier Ukraińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 26 maja 1920; do 14 października 1920
Przynależność polityczna	Ukraińska Partia Socjalistów-Federalistów
Poprzednik	Isaak Mazepa
Następca	Andrij Liwycki
	Premier Ukraińskiej Republiki Ludowej na emigracji
Okres	od 24 marca 1921; do 5 sierpnia 1921 (obowiązki pełnił do 29 czerwca 1921, od 29 czerwca 1921 do 5 sierpnia 1921 p.o. premiera Andrij Liwycki)
Poprzednik	Andrij Liwycki
Następca	Pyłyp Pyłypczuk
	Premier Ukraińskiej Republiki Ludowej na emigracji
Okres	od 25 maja 1926; do październik 1939
Poprzednik	Andrij Liwycki
Następca	Ołeksandr Szulhyn
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wiaczesław Prokopowycz, ukr. В'ячеслав Костянтинович Прокопович (ur. 10 czerwca^?/22 czerwca 1881 w Kijowie, zm. 7 czerwca 1942 w Bessancourt) – ukraiński działacz polityczny i społeczny, pedagog, publicysta, historyk. Premier Ukraińskiej Republiki Ludowej (1920 i na emigracji 1926-1939).

Od 1905 r. działacz Ukraińskiej Partii Demokratyczno-Radykalnej, następnie Towarzystwa Ukraińskich Postępowców. Od 1917 członek Ukraińskiej Centralnej Rady, od czerwca 1917 we władzach Ukraińskiej Partii Socjalistów-Federalistów. W gabinecie Wsewołoda Hołubowycza był ministrem oświaty.

Od 26 maja 1920 do 14 października 1920 był premierem rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Od 1920 r. na emigracji, do roku 1924 przebywał w Polsce. Najbliższy współpracownik Symona Petlury, w 1924 r. wraz z nim wyjechał do Francji. Zamieszkał w Paryżu i początkowo pracował fizycznie jako pakowacz w jednym z paryskich wydawnictw^[1]. W latach 1925–1939 był redaktorem tygodnika „Tryzub”. Po zamordowaniu Symona Petlury objął po Andriju Liwyckim funkcję premiera Rządu URL na emigracji, którą sprawował w latach 1926–1939. Od października 1939 do maja 1940 pełnił obowiązki zastępcy przewodniczącego Dyrektoriatu i Głównego Atamana URL (prezydenta i Naczelnego Wodza) Andrija Liwyckiego (przebywającego wówczas w Warszawie pod okupacją niemiecką). W czerwcu 1940 w czasie ofensywy niemieckiej we Francji opuścił Paryż wobec zbliżania się Wehrmachtu do miasta i wyjechał na południe Francji. Mieszkał w nieokupowanej strefie Francji Vichy. W styczniu 1942 powrócił do domu w Bessancourt pod Paryżem, tam też wkrótce potem zmarł i został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Przypisy edytuj

↑ Jan Jacek Bruski, Między prometeizmem a Realpolitik. II Rzeczpospolita wobec Ukrainy Sowieckiej 1921-1926, Kraków 2010, Wyd. Uniwersytet Jagielloński, ISBN 978-83-62261-13-0, s. 215.

Linki zewnętrzne edytuj

[1] Jan Jacek Bruski, Między prometeizmem a Realpolitik. II Rzeczpospolita wobec Ukrainy Sowieckiej 1921-1926, Kraków 2010, Wyd. Uniwersytet Jagielloński, ISBN 978-83-62261-13-0, s. 215.

[1]