Wielki Las (rejon kamieniecki)

rejon kamieniecki

Wielki Las, Wielkolas (biał. Вялікі Лес, Wialiki Les; ros. Великий Лес, Wielikij Les) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Rzeczyca, w granicach Parku Narodowego „Puszcza Białowieska”.

Wielki Las
Вялікі Лес
Великий Лес
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

kamieniecki

Sielsowiet

Rzeczyca

Populacja
• liczba ludności


7
(2019)

Kod pocztowy

225057

Położenie na mapie rejonu kamienieckiego
Mapa konturowa rejonu kamienieckiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wielki Las”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wielki Las”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Wielki Las”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wielki Las”
Ziemia52°28′43″N 23°58′18″E/52,478611 23,971667

Historia edytuj

W XIX i w początkach XX w. położony był w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Dworce. Pod zaborami i w II Rzeczypospolitej był siedzibą parafii prawosławnej.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżał w Polsce, w województwie poleskim, do 12 kwietnia 1928 w powiecie brzeskim[a], w gminie Dworce[1], następnie w powiecie prużańskim, w gminie Horodeczno[2]. W 1921 miejscowość liczyła 179 mieszkańców, zamieszkałych w 36 budynkach, w tym 164 Białorusinów, 13 Żydów i 2 Polaków. 164 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 13 mojżeszowego i 2 rzymskokatolickiego[1].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi edytuj

  1. Od 12 grudnia 1920 do 19 lutego 1921 w powiecie białowieskim, po czym miejscowość powróciła do powiatu brzeskiego.

Przypisy edytuj

  1. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. Dz.U. z 1928 r. nr 45, poz. 427.

Bibliografia edytuj