Wiesław Bernolak (ur. 21 września 1941[1] w Łucku) – polski kompozytor, muzyk, gitarzysta, pianista i keybordzista.

Wiesław Bernolak
Data i miejsce urodzenia

21 września 1941
Łuck

Instrumenty

gitara, instrumenty klawiszowe

Zespoły
Czerwono-Czarni
Polanie
Quorum
Varsaviana 68
Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie nauczycieli Antoniego (1910–1987) i Ireny z domu Chlebowskiej (1915–2002). Brat Edwarda (ur. 1936), Zbigniewa i Danuty Lucyny (ur. 1953), śpiewaczki (sopran)[2][3].

Po II wojnie światowej z rodziną przyjechał do Gdańska. Pierwsze jego publiczne występy miały miejsce podczas sobotnich zabaw tanecznych w klubie PPS „Społem” w Gdańsku, podczas których grał na pianinie, a na perkusji jego brat Zbigniew. W latach 1956–1958 występował na scenach Trójmiasta w kwartecie dixielandowym (z bratem Zbigniewem oraz Janem Szpakowskim, trąbka, i Jerzym Detko, klarnet). W 1959 w czasie pobytu w sanatorium w Dzierżążnie nauczył się grać na gitarze i występował w sanatoryjnej orkiestrze[4].

Od 1960 występował w zespole Czerwono-Czarni, następnie, w latach 1965–1968, w zespole rhythm and bluesowym Polanie. W 1968 dostał angaż w Zespole Muzycznym Marynarki Wojennej w Gdyni, potem pełnił funkcję kierownika muzycznego w „Studio Rytm” w Polskim Radio. Współpracował także z zespołami Quorum oraz Varsoviana 68, oraz grupami jazzowymi Władysława Jagiełły i Leszka Dudziaka (brata Urszuli)[5].

W 1971 wyjechał do Szwecji. W latach 1974–2003 z polsko-szwedzką grupą muzyczną The Lolas koncertował (z małymi przerwami) na luksusowych szwedzkich statkach pasażerskich „Royal Viking Sea”, „Black Prince”, „Vistafjord”, „Sagafjord” i „Europa”. Od 1979 pracował także jako nauczyciel muzyki, a od 2003 był profesjonalnym stroicielem fortepianów i pracownikiem sklepu muzycznego w Malmoe[4][5].

W styczniu 1996 wystąpił w zespole Polanie na Balu Mistrzów Sportu w Hotelu Victoria w Warszawie. W latach 2004–2014 występował ponownie w zespole Czerwono-Czarni[4], m.in. 28–29 sierpnia 2004 w dwóch koncertach „40 lat Festiwalu Młodych Talentów”.

W kwietniu 2009 została wydana jego książka wspomnieniowa pt. Bernolak Boogie[6].

Publikacja

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Nagrody

edytuj
  • Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji 50-lecia narodzin polskiego rock'n'rolla oraz pierwszego koncertu zespołu Czerwono-Czarni (2010)[8]

Przypisy

edytuj
  1. Leszek Gnoiński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Jan Skaradziński, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 343, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. BERNOLAK DANUTA LUCYNA, śpiewaczka operowa – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2025-01-02].
  3. Milena Bilewska, Danuta Bernolak - sopran [online], Stowarzyszenie VOCE, 14 czerwca 2024 [dostęp 2025-01-02] (pol.).
  4. a b c Bigbeatowiec, Polski bigbit i nie tylko: Wiesław Bernolak (szkic biogramu) [online], Polski bigbit i nie tylko, 10 sierpnia 2014 [dostęp 2025-01-02].
  5. a b Marek Lewandowski, To była najlepsza wirtuozeria [online] [dostęp 2025-01-02] (szw.).
  6. WIESŁAW BERNOLAK: Bernolak Boogie | Jazz Forum [online], jazzforum.com.pl [dostęp 2025-01-02].
  7. Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2025-01-02] (pol.).
  8. Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2025-01-02].