Wiesław Bernolak
Wiesław Bernolak (ur. 21 września 1941[1] w Łucku) – polski kompozytor, muzyk, gitarzysta, pianista i keybordzista.
Data i miejsce urodzenia |
21 września 1941 |
---|---|
Instrumenty | |
Zespoły | |
Czerwono-Czarni Polanie Quorum Varsaviana 68 | |
Odznaczenia | |
![]() |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie nauczycieli Antoniego (1910–1987) i Ireny z domu Chlebowskiej (1915–2002). Brat Edwarda (ur. 1936), Zbigniewa i Danuty Lucyny (ur. 1953), śpiewaczki (sopran)[2][3].
Po II wojnie światowej z rodziną przyjechał do Gdańska. Pierwsze jego publiczne występy miały miejsce podczas sobotnich zabaw tanecznych w klubie PPS „Społem” w Gdańsku, podczas których grał na pianinie, a na perkusji jego brat Zbigniew. W latach 1956–1958 występował na scenach Trójmiasta w kwartecie dixielandowym (z bratem Zbigniewem oraz Janem Szpakowskim, trąbka, i Jerzym Detko, klarnet). W 1959 w czasie pobytu w sanatorium w Dzierżążnie nauczył się grać na gitarze i występował w sanatoryjnej orkiestrze[4].
Od 1960 występował w zespole Czerwono-Czarni, następnie, w latach 1965–1968, w zespole rhythm and bluesowym Polanie. W 1968 dostał angaż w Zespole Muzycznym Marynarki Wojennej w Gdyni, potem pełnił funkcję kierownika muzycznego w „Studio Rytm” w Polskim Radio. Współpracował także z zespołami Quorum oraz Varsoviana 68, oraz grupami jazzowymi Władysława Jagiełły i Leszka Dudziaka (brata Urszuli)[5].
W 1971 wyjechał do Szwecji. W latach 1974–2003 z polsko-szwedzką grupą muzyczną The Lolas koncertował (z małymi przerwami) na luksusowych szwedzkich statkach pasażerskich „Royal Viking Sea”, „Black Prince”, „Vistafjord”, „Sagafjord” i „Europa”. Od 1979 pracował także jako nauczyciel muzyki, a od 2003 był profesjonalnym stroicielem fortepianów i pracownikiem sklepu muzycznego w Malmoe[4][5].
W styczniu 1996 wystąpił w zespole Polanie na Balu Mistrzów Sportu w Hotelu Victoria w Warszawie. W latach 2004–2014 występował ponownie w zespole Czerwono-Czarni[4], m.in. 28–29 sierpnia 2004 w dwóch koncertach „40 lat Festiwalu Młodych Talentów”.
W kwietniu 2009 została wydana jego książka wspomnieniowa pt. Bernolak Boogie[6].
Publikacja
edytuj- Wiesław Bernolak: Bernolak Boogie. Gdański Kantor Wydawniczy, 2009. ISBN 978-83-60597422. OCLC 751087803.
Odznaczenia
edytuj- Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (27 października 2005)[7]
Nagrody
edytuj- Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji 50-lecia narodzin polskiego rock'n'rolla oraz pierwszego koncertu zespołu Czerwono-Czarni (2010)[8]
Przypisy
edytuj- ↑ Leszek Gnoiński , Encyklopedia Polskiego Rocka, Jan Skaradziński, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 343, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642 .
- ↑ BERNOLAK DANUTA LUCYNA, śpiewaczka operowa – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2025-01-02] .
- ↑ Milena Bilewska , Danuta Bernolak - sopran [online], Stowarzyszenie VOCE, 14 czerwca 2024 [dostęp 2025-01-02] (pol.).
- ↑ a b c Bigbeatowiec, Polski bigbit i nie tylko: Wiesław Bernolak (szkic biogramu) [online], Polski bigbit i nie tylko, 10 sierpnia 2014 [dostęp 2025-01-02] .
- ↑ a b Marek Lewandowski , To była najlepsza wirtuozeria [online] [dostęp 2025-01-02] (szw.).
- ↑ WIESŁAW BERNOLAK: Bernolak Boogie | Jazz Forum [online], jazzforum.com.pl [dostęp 2025-01-02] .
- ↑ Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2025-01-02] (pol.).
- ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2025-01-02] .