Wikipedia:Artykuły na Medal/zajawki/Diabeł tasmański

Zajawka artykułu Diabeł tasmański

[[Plik:Tasdevil large.jpg|left|100px]]
'''[[Diabeł tasmański]]''' – [[gatunek (biologia)|gatunek]] [[zoofag|mięsożernego]] [[ssaki|ssaka]], [[torbacze|torbacza]] z [[rodzina (biologia)|rodziny]] [[niełazowate|niełazowatych]]. Występuje na wolności obecnie jedynie na [[Australia|australijskiej]] wyspie [[Tasmania|Tasmanii]]. Osiąga wielkość niewielkiego [[pies domowy|psa]] i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu [[wilkowór tasmański|wilka workowatego]] w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy [[termoregulacja|termoregulacji]] organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. ''[[Diabeł tasmański|Czytaj więcej …]]''

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej …

Ostatnia ekspozycja: 2016-07-22

Poniżej w porządku chronologicznym widoczne są ekspozycje tej zajawki. Prosimy nie poprawiać ich z wyjątkiem aktualizacji linków po przenosinach artykułów.

2016-06-03

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej…

2016-06-10

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej…

2016-06-17

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej…

2016-06-24

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej…

2016-07-01

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej…

2016-07-08

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej…

2016-07-15

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej…

2016-07-22

Diabeł tasmański – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych. Występuje na wolności obecnie jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem po wyginięciu wilka workowatego w 1936. Charakteryzuje się krępym i umięśnionym ciałem, czarnym futrem, ostrym zapachem, bardzo głośnym i niepokojącym piskiem, doskonałym węchem i charakterystycznym pożywianiem się. Poluje na zdobycz i poszukuje padliny, jak też zjada produkty spożywcze, jeśli bytuje w pobliżu osiedli ludzkich. Zazwyczaj prowadzi samotny tryb życia, czasami żywi się razem z innymi diabłami i opróżnia się we wspólnym miejscu. W odróżnieniu od większości niełazowatych, posiada efektywne mechanizmy termoregulacji organizmu, co pozwala mu zachować aktywność w południe, nie przegrzewając się. Pomimo pulchnego wyglądu zaskakuje szybkością i wytrzymałością. Potrafi wspinać się na drzewa i przepływać rzeki. Czytaj więcej…