Wikipedia:Propozycje do Artykułów na Medal/Biochemia piwa

Biochemia piwa

Dyskusja zakończona
Rozpoczęcie: 12 maja 2017 08:36:48	Zakończenie: 11 czerwca 2017 08:36:48
Wynik: Przyznano

Uzasadnienie

Obszerny artykuł autorstwa Macedo przedstawiający biochemię piwa współczesnego. Był w Pandzie, poprawki uwzględniono. Gdarin dyskusja 08:36, 12 maj 2017 (CEST)

Dostrzeżone braki i błędy merytoryczne

1. Nie wiem, czy jest błąd, ale trzeba to sprawdzić. Na pewno chodzi o nieenzymatyczną oksydacyjną dekarboksylację α-acetomleczanu, a nie kwasu α-acetomlekowego? Zgodnie z moją wiedzą bez udziału enzymów ułatwiających hydrolizę, to estry ketonokwasów takiemu procesowi raczej nie ulegają, a ketonokwasy jak najbardziej. Niestety nie mam dostępu do treści źródła. Ponadto w artykule jest mowa o spontanicznej nieenzymatycznej oksydacyjnej dekarboksylacji α-acetohydroksykwasów, a następnie opisywane jest sprzężenie dotyczące α-acetomleczanu i α-acetohydroksymaślanu - nie wspominając już, że jeśli to estry, to błąd językowy, to wyraźnie coś tutaj nie pasuje. KamilK7 ✉ 15:36, 15 maj 2017 (CEST)

   Najpierw 2 cytowania z Krogerus K., Gibson B. R. 125th Anniversary Review: Diacetyl and its control during brewery fermentation. „Journal of the Institute of Brewing”. 119, s. 86–97, 2013. DOI: 10.1002/jib.84.  i już przedstawiam, jak ja to rozumiem.

   “Diacetyl and 2,3-pentandione […] arise from the spontaneous non-enzymatic oxidative decarboxylation of α-acetohydroxy acids that are intermediates in the valine and isoleucine biosynthesis pathways”.

   “... the reaction between α-acetolactate and 2-3-dihydro-isovalerate is rate-limiting, and thus during fermentation and yeast growth, α-acetolactate is secreted out throgh the cell membrane into the wort. […] The α-acetolactate then spontaneously decarboxylates, either oxidatively or non-oxidatively, formind either diacetyl or acetoin respectively”.

   Do α-acetohydroksykwasów należy zarówno kwas α-acetomlekowy (prekursor diacetylu), jak i kwas α-acetohydroksymasłowy (prekursor (2,3-pentanodionu). W warunkach fizjologicznych kwasy te występują w dużej mierze w formie anionowej, stąd nagle użycie słów α-acetomleczan i α-acetohydroksymaślan jako synonimy (podobnie jak popularny kwas glutaminowy i glutaminian). O żadnych estrach nie ma tu mowy. Macedo (dyskusja) 18:23, 15 maj 2017 (CEST)

   Rozumiem, najlepiej byłoby znaleźć źródło, które wskazuje, że te kwasy występują w formie jonowej i potem pisać o jonach (jon α-acetomleczanowy etc.). Ale jeśli nie, to i tak wiadomo, że to nigdy nie jest jeden (bo występuje z kationami sodu, potasu etc.). Co sądzisz, aby w takim wypadku używać liczby mnogiej? W języku angielskim być może forma liczby pojedynczej jest akceptowana w publikacjach, ale w języku polskim napisanie mleczan bez "czego" brzmi jak żargon (przynajmniej dla mnie). KamilK7 ✉ 08:48, 16 maj 2017 (CEST)

   Z punktu widzenia chemika rzeczywiście - jeśli mleczan to czegoś, jeśli nieokreślony mleczan, to mleczany. Z punktu widzenia biochemika to nie ma w takim samotnym określeniu "mleczan" nic dziwnego. Przykładowo w takich biochemicznych hasłach jak glikoliza mamy powszechnie pirogronian, a w cyklu kwasu cytrynowego nie mówi się nic o kwasie cytrynowym, za to mówi się o tym, że najpierw acetylo-CoA łączy się ze szczawiooctanem (tu też chemik zapytałby czego), tworząc cytrynian.

   Z powyższych powodów nie bardzo widziałbym sens w rozpisywaniu się, dlaczego tak a nie inaczej; dla bardzo chętnych ewentualnie w formie uwagi można jakość wykorzystać np. następujący cytat (choć akurat nie dotyczy on mleczanów, ale tłumaczy mechanizm) z Stryer L., Berg J. M., Tymoczko J. L: Biochemia. Warszawa: PWN, 2009, s. 31-32. ISBN 978-83-01-15811-8.: "W zestawie aminokwasów znajdują się również dwa z kwasowymi łańcuchami bocznymi: kwas asparaginowy i kwas glutaminowy. Aminokwasy te często określa się jako asparaginian i glutaminian, aby zaznaczyć, że ich boczne łańcuchy w pH fizjologicznym są niemal zawsze naładowane ujemnie...” Macedo (dyskusja) 17:41, 16 maj 2017 (CEST)

   Zauważyłem, że na Wikipedii w innych hasłach mamy takie nazewnictwo, jednak ten artykuł ma być medalowy, czyli później będzie traktowany jak wzorcowy. Wspomniane przez ciebie aminokwasy występują przy pH fizjologicznym (minimalnie zasadowe), więc przy dużym rozcieńczeniu rzeczywiście, mimo że są słabe, występują niemal wyłącznie w postaci jonowej (i tak nie rozumiem dlaczego biochemicy używają dwuznacznego asparaginian zamiast jednoznacznego jon/anion asparaginianowy). W przypadku piwa mamy sytuację nieco odmienną, zgodnie z twoim artykułem jego pH wynosi 3,4 - 4,8 - kwaśne środowisko cofa dysocjację słabych kwasów. Nie znalazłem wprawdzie stałych dysocjacji kwasów acetomlekowego i acetohydroksymasłowego, ale zrobiłem sobie przykładowe obliczenia dla kwasów mlekowego i masłowego. Dla nieskończonego rozcieńczenia (czyli takiego, przy którym największy udział ma forma jonowa, gdyż wzrost rozcieńczenia ułatwia dysocjację) przy pH 4,8 wyszło mi, że rzeczywiście kwas mlekowy w formie jonowej dominuje (ponad 98%), ale już w przypadku kwasu masłowego (jest słabszy od mlekowego) jest to pół na pół (48% w postaci jonowej). Przy pH 3,4 oba kwasy w postaci jonowej występują tylko w niewielkim stopniu, odpowiednio kwas mlekowy niecałe 11%, a kwas masłowy zaledwie 0,1%. Wprawdzie te acetopochodne mogą być nieco mocniejsze, ale z tym podkreślaniem jonowego charakteru wolałbym zachować ostrożność. Niestety kwerenda określeń "acetomleczan (bez czego)/acetomleczany/acetomleczanowy" oprócz blogów etc. przyniosła mi tylko jeden wiarygodny wynik, otóż acetolactate można tłumaczyć jako acetomleczan lub jako acetomleczanowy (w angielsko-polskim Słowniku biochemicznym i biotechnologicznym). Próba wyszukiwania prostszego terminu "mleczan (bez określenia czego)/mleczany jon mleczanowy" pokazała, że słowo mleczan bez dookreślenia "czego" jest używane na blogach, niekiedy nawet w ofertach analitycznych, ale recenzowanej publikacji naukowej nie udało mi się znaleźć. Natomiast dla "melczany" i "mleczanowy" nie ma problemu z publikacjami naukowymi. KamilK7 ✉ 16:47, 22 maj 2017 (CEST)

   Po pierwsze procesy te, o których mowa zachodzą nie w piwie, a w komórkach drożdży.

   Po drugie mam wrażenie, że tak się po prostu przyjęło w biochemii i być może nawet nie zawsze autor ustala, czy aby na pewno w danych warunkach przeważa forma jonowa, żeby było uzasadnione użycie danego terminu. Jest to z pewnością jakaś nieścisłość, prawdopodobnie celowa. Wikipedia świeci światłem odbitym, więc moim skromnym zdaniem powinno być w tym przypadku tak napisane jak jest napisane w publikacjach naukowych użytych jako źródło. Wśród tych źródeł nie ma żadnych blogów.

   Po trzecie, odkładając na bok anglojęzyczne publikacje, wydaje mi się, że w polskojęzycznych również nie ma żadnego problemu z wyszukaniem słowa „mleczan” bez określenia „czego”. Poniżej kilka przykładów:

   – Stryer L., Berg J. M., Tymoczko J. L: Biochemia. Warszawa: PWN, 2009, s. 433. ISBN 978-83-01-15811-8. „Pirogronian może być dalej przekształcany w warunkach beztlenowych do mleczanu (fermentacja mleczanowa) lub etanolu (fermentacja alkoholowa).”

   – Barańska J., Dżugaj A., Kwiatkowska-Korczak J. Życie i tragiczna śmierć Jakuba Karola Parnasa, wybitnego polskiego biochemika, współodkrywcy glikolizy. „Kosmos. Problemy Nauk Biologicznych”. 57 (1–2), s. 278–279, 2008.  „Było już wtedy wiadomym, że w bakteriach, drożdżach i mięśniach kręgowców zachodzi produkcja mleczanu, ale stereochemia tego procesu była znana jedynie u mikroorganizmów”.

   – Bereta J., Koj A: Zarys biochemii. Kraków: Seria Wydawnicza Wydziału Biochemii, Biofizyki i Biotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 224. ISBN 978-83-88519-77-2. „Przemiany cukrów mogą zacząć się od glukozy lub glikogenu, a produktami końcowymi są (oprócz ATP): NADH i pirogronian albo mleczan, etanol lub kwas octowy.”

   – Murray R. K., Granner D. K., Mayes P. A., Rodwell V. W: Biochemia Harpera. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1995, s. 208. ISBN 83-200-1798-X. „W tych warunkach NADH jest ulteniany w reakcji redukcji pirogronianu do mleczanu, a tak utworzony NAD umożliwia dalszy przebieg glikolizy”

   – Sałek A. Powstawanie biofilmu w warunkach przemysłowych. Cz. 2 Lokalizacja i likwidacja biofilmu. „Przemysł Fermentacyjny i Owocowo-Warzywny”. 9, s. 16–17, 2008.  „Obecność mleczanu, który powstaje w wyniku rozwoju bakterii kwasu mlekowego, umożliwia kolonizację mikroorganizmów beztlenowych...”.

   – α-acetomleczan: Miks-Krajnik M.. Rola paciorkowców mlekowych i pałeczek propionowych w procesie dojrzewania sera typu szwajcarsko-holenderskiego. „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość”. 1 (80), s. 45–59, 2012.  „Acetoina powstaje bezpośrednio z pirogronianu przy udziale enzymu dekarboksylazy acetomleczanowej z wytworzeniem α-acetomleczanu jako prekursora”. Macedo (dyskusja) 22:34, 22 maj 2017 (CEST)

   Przyznam, że aby odsiać śmieci szukałem raczej recenzowanych czasopism naukowych, a w celu ułatwienia sobie tego zadania zawsze dodawałem "DOI" pośród słów kluczowych. Zapewne dlatego przeoczyłem pracę Stryera i innych, wydaną przez PWN. Pozostałe podane przez ciebie przykłady wydane są przez Polskie Towarzystwo Przyrodników, są zeszytami wydziałów (przypadkiem wiem, jak proces recenzji czegoś takiego wygląda i ile żargonu jest stosowane), Wydawnictwo Lekarskie PZWL (tu już lepiej, ale trudno ich uznać za ekspertów z dziedziny prawidłowej terminologii), SIGMA-NOT (podobnie, jeśli chodzi o kwestie przemysłowe, są raczej wiarygodni, ale z terminologią bywa u nich bardzo różnie) i Polskie Towarzystwo Technologii Żywności (analogicznie). Kilka przykładów z mojego wyszukiwania pokazuje, że bardziej prawidłowa (precyzyjna) terminologia w kontekście biotechnologicznym w polskim piśmiennictwie jest jak najbardziej używana (odrzuciłem wszelkie publikacje opisujące konkretne sole z kationami nieorganicznymi oraz konkretne estry):

   - Beata Kulik-Rechberger, Małgorzata Joniec. Hipoglikemia u noworodków – przyczyny i konsekwencje. „Endokrynol. Ped.”. 54 (1), s. 50, 2016. DOI: 10.18544/EP-01.15.01.1637.  "Glukoneogeneza – na przekształceniu związków niecukrowych (mleczanów, aminokwasów, glicerolu) w glukozę lub glikogen".

   - Joanna Kozłowska, Joanna Jabłońska, Alicja Wiercińska-Drapało. Hepatotoksyczność leków antyretrowirusowych. „Hepatologia”. 14, s. 124, 2014. DOI: 10.5114/hepatologia.2014.42895. ISSN 1730-5039.  "W badaniach krwi stwierdza się podwyższoną aktywność aminotransferaz, mleczanów, amylazy i dehydrogenazy mleczanowej".

   - Iwona Maruniak-Chudek, Janusz Świetliński. Mikrodializa – zastosowanie metody w badaniach eksperymentalnych i klinicznych zaburzeń metabolizmu tkanek. „Postepy Hig Med Dosw.”. 61, s. 384, 2007. ISSN 1732-2693.  (DOI w 2007 roku jeszcze nie mieli, obecnie mają IF > 0,7) "Jej zaletą jest możliwość dokonywania częstych pomiarów (co 20–60 min) stężeń glukozy, glicerolu, mleczanów i pirogronianów na przyłóżkowym analizatorze w czasie 2–3 minut".

   - Wojciech Wierzejski, Piotr Nowakowski, Dominik Drobiński. Rozpoznanie rozwarstwienia aorty wstępującej dzięki wykorzystaniu ultrasonografi cznej oceny point-of-care.. „Journal of Ultrasonography”. 14, s. 429, 2014. DOI: 10.15557/JoU.2014.0045.  "W gazometrii tętniczej obecna była kwasica metaboliczna z podwyższonym stężeniem mleczanów do 6,8 mmol/l".

   - Przemysław Jerzy Kwasiborski, Paweł Kowalczyk, Piotr Mrówka, Michał Kwasiborki, Andrzej Cwetsch, Jacek Przybylski. Wybrane, biochemiczne markery hipoksji. „Przegląd Lekarski”. 69 (3), s. 115, 2012. ISSN 0033-2240.  "Globalna ocena homeostazy tlenowej organizmu opierająca się na parametrach gazometrycznych krwi oraz stężeniu jonów mleczanowych nie odzwierciedla w pełni stanu utlenowania tkanek" (a co tam, lekarze też potrafią prawidłowo nazwać, a może recenzent poprawił? Całkiem możliwe, w czasopiśmie wydawanym od 1862 roku proces recenzji zapewne był wielokrotnie udoskonalany).

   Reasumując, zgadzamy się, że stosowana w obecnej wersji artykułu terminologia nie jest precyzyjna. Pokazałeś jednak, że bywa stosowana do opisu zagadnień biotechnologicznych. Ja pokazałem, że prawidłowe (z punktu widzenia chemika) nazewnictwo podczas opisu tego typu zagadnień też jest stosowane w polskim piśmiennictwie naukowym. W swoim angielskim źródle masz jednak jak masz, a z powyższego zestawienia nie wynika, aby zawsze przy tłumaczeniu takiej angielskiej terminologii unikano w polskich publikacjach naukowych kalki językowej. Uważam jednak, że w artykule medalowym należy się czytelnikowi odpowiednia uwaga w stylu "Stosowane przez autorów publikacji nazewnictwo nie jest precyzyjne, w środowisku fizjologicznym kwasy organiczne występują w postaci jonów, jednak w piśmiennictwie z dziedziny biotechnologii jony te bywają określane za pomocą skrótów myślowych (odpowiednie odnośniki)". Co o tym sądzisz? KamilK7 ✉ 10:50, 23 maj 2017 (CEST)

   Wszedłem na pierwszą pozycję, którą podałeś i dodam zdanie poprzedzające Twój cytowany fragment: Beata Kulik-Rechberger, Małgorzata Joniec. Hipoglikemia u noworodków – przyczyny i konsekwencje. „Endokrynol. Ped.”. 54 (1), s. 50, 2016. DOI: 10.18544/EP-01.15.01.1637.  "Glikoliza polega na degradacji glukozy do acetylo-CoA (w warunkach tlenowych w procesie oksydatywnej dekarboksylacji, w warunkach beztlenowych w procesie redukcji do mleczanu). Glukoneogeneza – na przekształceniu związków niecukrowych (mleczanów, aminokwasów, glicerolu) w glukozę lub glikogen". W Farmakologii i toksykologii Mutschlera, biblii farmakologii, zresztą też występuje raz "mleczan", np. "Ponadto w wątrobie zwiększa on glukoneogenezę z aminokwasów i mleczanu, co prowadzi do wzrostu stężenia glukozy we krwi", raz "mleczany", np. "Ponieważ produkty powstające podczas glikolizy nie podlegają dalszej biotransformacji, dochodzi do wzrostu stężenia pirogronianów i mleczanów, a wartość pH obniża się (kwasica mleczanowa)". Nie można powiedzieć, że raz sobie używają poprawnej formy, raz niepoprawnej. Nie powiedziałbym też, że "lactate" w anglojęzycznej literaturze jest ok w tym znaczeniu, a "mleczan" w polskojęzycznej już nie, tylko niektórzy polscy naukowcy nawet w bardzo ważnych pracach używają sobie skrótów myślowych (też cóż to miałby być za skrót, pominięcie jednej litery). Jak napisałem wcześniej, pewnie ma to jakiś sens, cel. Jaki? Nie wiem, nie jestem naukowcem, zawodowo też nie zajmuję się biochemią, ale być może wśród Wikipedystów jest jakiś biochemik albo np. lekarz zajmujący się metabolizmem i byłby w stanie zająć stanowisko. Jeśli stwierdzi, że przydałoby się jakieś wyjaśnienie w formie uwagi i będzie miał źródła odnośnie jej treści, to niech i będzie, trudno ;) Macedo (dyskusja) 18:00, 23 maj 2017 (CEST)

   Jak na razie zgodziliśmy się, że a) mleczany w postaci liczby mnogiej są bardziej precyzyjne, a jeszcze bardziej precyzyjnie byłoby napisać o jonach mleczanowych b) w literaturze biochemicznej używa się zarówno skrótu myślowego mleczan, jak i bardziej poprawnej, ale nadal nie najprecyzyjniejszej liczby mnogiej, niestety prawie nie używa się najbardziej precyzyjnej formy jony mleczanowe, wyjątkiem są wyjaśnienia w skryptach dla studentów, które zresztą sam znalazłeś. c) Ja zgodziłem się, że no skoro tak masz w źródłach, to już trudno, ale przydałaby się odpowiednia uwaga. A mimo to, uważasz, że czytelnikowi nie należy się odpowiednia uwaga wyjaśniająca, chyba że tak stwierdzi naukowiec biochemik, lekarz etc. No cóż, kryterium naukowca spełniam, ale niestety z biochemika mam tylko 70%, brakuje mi pierwszych 30% nazwy, wobec tego uważasz, że moje wątpliwości nie są dla ciebie wiążące. W sumie niezły pomysł, jak będę pisał coś w artykule dotyczącym technologii chemicznej, a jak @Wostr lub @Michał Sobkowski mi zwrócą uwagę na jakiś skrót myślowy, to im napiszę, że wprawdzie uważam ich za świetnych chemików, ale ja potrzebuję technologa chemii. :-) @Macedo, myślę, że nie tędy droga. Właśnie biochemik i tylko biochemik mógłby się bez takiej uwagi obyć, on czuje kiedy chodzi o jony, a kiedy być może o estry. A artykuł w Wikipedii nie powinien być napisany tak, aby nie był mylący jedynie dla dość wąskiej grupy specjalistów. Zwróć uwagę, że ja jako chemik początkowo myślałem, że chodzi o estry. W końcu alkohole są, środowisko kwaśne, w prawdzie lekko, ale jest. Troszkę mi ten nadmiar wody nie pasował, dlatego nic nie poprawiałem, tylko zacząłem tutaj, na stronie dyskusji o tym pisać. KamilK7 ✉ 14:39, 30 maj 2017 (CEST)

   Zgadza się z następującymi zastrzeżeniami: wyjaśnienie znalazłem nie tyle w skrypcie, co w samym Stryerze, ale dotyczył on aminokwasów i per analogiam zakładam, że to samo ma miejsce w przypadku mleczanów itd. Sęk w tym, że ja nigdzie wprost nie znalazłem informacji, nie mam źródeł i sam nie wiem, dlaczego biochemicy piszą tak a nie inaczej. Z tym moim „[no] trudno ;)” przy koncepcji, że jakaś uwaga miałaby się pojawić to oczywiście żart ;), jeśli ma to ułatwiać odbiór czytelnikom to jak najbardziej, sam zresztą chętnie dowiedziałbym się, dlaczego tak jest. Tylko że dziwaczne nieco byłoby, że taka uwaga miałaby się pojawić w artykule „biochemia piwa” a nie byłoby jej w, powiedzmy, poważniejszych biochemicznych jak cykl ornitynowy, glikoliza i wiele innych.

   Ja Ciebie uznałem za nie najlepiej czującego się w recenzowaniu biochemicznego artykułu nie dlatego, że jesteś chemikiem a nie biochemikiem ani lekarzem, ale dlatego, że byłeś zdziwiony, że takie formy się spotyka w poważnych publikacjach, a w związku z tym prawdopodobnie ta dziedzina nie leży w kręgu Twoich zainteresowań. Tylko dlatego chciałem wywołać jeszcze kogoś trzeciego, kto się tym zajmuje. Gdybym ja miał pisać tylko o tym, na czym się dobrze znam i mam na to papierek, to prawdopodobnie nic bym nie napisał ;).

   Zatem jeśli uda się znaleźć źródła do napisania takiej uwagi, to niech się pojawi, a skoro artykuł ma być medalowy, wzorowy, to będzie można podobne uwagi napisać i w innych artykułach. Macedo (dyskusja) 17:12, 30 maj 2017 (CEST)

   Jako że zostałem przypadkowo przywołany: o ile opisanie czegoś jako „jon xxx-awy” może być bardziej precyzyjne to (a) nie wydaje mi się, aby taka forma była nazwą formalnie systematyczną (np. dla CH
   3COO−
   systematyczne jest octan i etanian, nie zaś jon octanowy itd.), (b) w biochemii przeważnie używa się nazw anionów bez jon/anion, więc o ile w danym kontekście nie jest potrzebne doprecyzowanie, to osobiście nie wymagałbym, aby było ono stosowane (nie wczytywałem się jednak bardziej w artykuł i w dyskusję, więc tym samym nie wiem w tym momencie, na ile jest to potrzebne/niepotrzebne). W kwestii liczby pojedynczej/mnogiej to mógłbym tylko napisać, co mi lepiej wygląda, ale to bez znaczenia. Wydaje mi się, że najbliżej biochemii działa @Michał Sobkowski, więc może będzie w stanie wyjaśnić tę kwestię szczegółowiej. Wostr (dyskusja) 18:28, 30 maj 2017 (CEST)

   W pełni zgadzam się z wypowiedzią Wostra. W biochemii standardowo stosuje się określenia typu "pirogronian" i byłbym za dostosowaniem się do tego zwyczaju. Może być liczba mnoga lub pojedyncza, nie widzę większej różnicy w interpretacji w układach biologicznych. Ja spotykam się raczej z pojedynczą, więc jest ona dla mnie naturalna. Formę typu "jon pirogronianowy" można użyć ewentualnie raz na początku omawiania danego zagadnienia, aby było wiadomo, że późniejszy "pirogronian" to jon, a nie ester. Michał Sobkowski _dyskusja 21:02, 30 maj 2017 (CEST)

• Rzeczywiście, dla mnie taka terminologia wydawała się żargonem. Szkoda, że od razu nie poprosiłem o opinię kolegów z projektu chemia, zaoszczędzilibyśmy czasu. Nadal nie rozumiem wprawdzie dlaczego biochemicy nie piszą wprost o co chodzi i jestem bardzo ciekaw, czy sami zawsze to wiedzą, ale odstępuję tej mojej uwagi dotyczącej nominowanego artykułu. KamilK7 ✉ 09:55, 31 maj 2017 (CEST)

Dostrzeżone braki stylu (język, struktura)

1. W artykule znajdują się 3 grafiki w języku angielskim i niemieckium: Ester biosynthesis.png, Reaction of ethanol with hydroxyl radical.png oraz Ethanol fermentation de.svg. Wskazane byłoby opracowanie polskich wersji i zastąpienie nimi obecnych w artykule. KamilK7 ✉ 15:14, 15 maj 2017 (CEST)
2. W artykule mowa na przykład o α-acetomleczanie i 2,3-dihydroksyizowalerianianie. Do źródła nie mam dostępu, ale albo mowa o konkretnym estrze (i wtedy trzeba napisać czego, np. etylu), albo o grupie estrów, czyli np. o α-acetomleczanach (abstrakt wskazuje raczej na to drugie). Takich przypadków jest więcej, np. α-ketomaślan i α-acetohydroksymaślan. Daję jako błąd językowy, gdyż przypuszczam, że w tym wypadku wystarczy zmiana na liczbę mnogą. KamilK7 ✉ 15:36, 15 maj 2017 (CEST)

   odpowiedź jak wyżej w "Dostrzeżone braki i błędy merytoryczne" Macedo (dyskusja) 18:23, 15 maj 2017 (CEST)

Dostrzeżone braki uźródłowienia

Dostrzeżone braki w neutralności

Dostrzeżone błędy techniczne

Poprawiono

1. Bardzo rzadkie błędy stylistyczne i interpunkcyjne, 1 błąd merytoryczny (enzym to amylaza, amyloza to węglowodan), minimalna poprawa wikizacji, dodany odnośnik do 1 osobnego artykułu. KamilK7 ✉ 14:51, 15 maj 2017 (CEST)

   przejęzyczenie z tą amylozą, wcześniej amyloza też się pojawia, ale już poprawnie - dzięki za spostrzegawczość Macedo (dyskusja) 18:23, 15 maj 2017 (CEST)

Sprawdzone przez

1. (Anagram16 (dyskusja) 01:33, 14 maj 2017 (CEST))
2. KamilK7 ✉ 14:51, 15 maj 2017 (CEST)
3. Nowy15 (dyskusja) 16:56, 2 cze 2017 (CEST)