Wiktar Bialkowicz
Wiktar Fiodarawicz Bialkowicz (biał. Віктар Фёдаравіч Бяльковіч, ros. Виктор Фёдорович Белькович, Wiktor Fiodorowicz Bielkowicz) – białoruski inżynier zoologii, kołchoźnik i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji.
Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1955 |
---|---|
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji | |
Okres |
od 27 listopada 1996 |
Poprzednik |
stanowisko utworzone |
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
Okres |
od 9 stycznia 1996 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Następca |
wybory nie odbyły się |
Życiorys
edytujMłodość i praca
edytujUrodził się 24 grudnia 1955 roku w Bobrujsku, w obwodzie mohylewskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1985 roku ukończył Witebski Instytut Weterynaryjny, uzyskując wykształcenie inżyniera zoologii, w 1994 roku – Białoruski Uniwersytet Państwowy, uzyskując wykształcenie politologa. W latach 1975–1985 pracował jako starszy inżynier ds. techniki bezpieczeństwa pracy, pomocnik brygadzisty ds. hodowli zwierząt, brygadzista brygady zespołowej, główny zootechnik w Sowchozie Hodowli Zarodowej im. Kozłowa w rejonie żłobińskim. W latach 1985–1988 był sekretarzem komitetu partyjnego Komunistycznej Partii Białorusi w kołchozie im. Kalinina, przewodniczącym kołchozu „Czyrwonaja Zorka” w rejonie żłobińskim. Od 1988[1] do co najmniej 1995 roku[2] pełnił funkcję dyrektora sowchozu „Pirewickij” w rejonie żłobińskim[1].
Działalność parlamentarna
edytujW pierwszej turze wyborów parlamentarnych 14 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji ze Żłobińskiego Wiejskiego Okręgu Wyborczego Nr 95[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Budżetu, Podatków, Banków i Finansów[4]. Był bezpartyjny[2]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[5]. Pełnił w niej funkcję członka Komisji Agrarnej[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[6].
Życie prywatne
edytujWiktar Bialkowicz jest żonaty[1]. W 1995 roku mieszkał we wsi Pirewicze w rejonie żłobińskim[a][2].
Uwagi
edytuj- ↑ W rejonie żłobińskim znajdują się dwie miejscowości o tej nazwie: agromiasteczko Pirewicze – centrum administracyjne sielsowietu Pirewicze i wieś Pirewicze w sielsowiecie Dobrogoszcza.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Kto… ↓, s. 32
- ↑ a b c d Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных 14 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-17)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №37-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-19)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
Bibliografia
edytuj- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.