Wiktor Unrug (1886–1973)
Wiktor Zygmunt Unrug (ur. 30 października 1886 w Dreźnie, zm. 1973) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
.jpg)
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 października 1886 |
|---|---|
| Data śmierci |
1973 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Dowództwo Okręgu Generalnego „Poznań” |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Był synem tytularnego generała brygady Antoniego Unruga i Amelii von Hachez, oraz bratem Franciszka. W 1920 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Poznań” w Poznaniu. 30 września tego roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku[1]. Za udział w wojnie z bolszewikami został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.
We wrześniu 1921 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 57 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 170. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W styczniu 1930 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko inspektora poborowego[3]. Z dniem 31 sierpnia 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku[4].
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[5].
Ożenił się z Marią Elizabeth von Kageneck (ur. 1890). Mieli córkę Marię Modestę hr. Schulenburg (ur. 1920) i syna Piotra Wiktora Unruga (ur. 1918), który walczył jako podchorąży rezerwy 15 Pułku Ułanów Poznańskich w wojnie obronnej 1939, podczas której stracił nogę w bitwie pod Walewicami 9/10 września, w 1945 roku wstąpił do Polskich Kompanii Wartowniczych, a później brał udział w życiu polskiej emigracji w Wielkiej Brytanii oraz pracował dla BBC[6].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (2 sierpnia 1928)[7]
Zobacz też edytuj
- Unrugowie
- Wiktor Unrug (powstaniec wielkopolski) – jego stryj
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 13 października 1920 roku, s. 993.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71, 162.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 8.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 346.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 990.
- ↑ Tomasz Lenczewski: Polscy ziemianie, jawna opcja niemiecka. Rzeczpospolita. [dostęp 2018-12-27]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 386 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Potomkowie Sejmu Wielkiego, Serwis genealogiczny pod patronatem Stowarzyszenia Potomków Sejmu Wielkiego