Wilhelm Urbanicki
Wilhelm Urbanicki (ur. 1874, zm. 14 grudnia 1933 w Wejherowie) – polski nauczyciel, dyrektor gimnazjum.
Data urodzenia |
1874 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 grudnia 1933 |
Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujWilhelm Maksymilian Urbanicki, syn Wilhelminy Zdrazil, urodził się w 1874[1]. Reskryptem z 9 września 1901 Wysokiej c. k. Rady Szkolnej Krajowej został mianowany zastępcą nauczyciela w c. k. Gimnazjum w Bochni[2][3], w którym uczył języka niemieckiego[4]. Reskryptem z 28 lipca 1903 został przeniesiony do c. k. Gimnazjum św. Anny w Krakowie[3]. W roku szkolnym 1912/13 uczył języka niemieckiego także w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim Heleny Strażyńskiej w Krakowie[5]. Od 22 lutego 1912 zasiadał w zarządzie klubu piłkarskiego Wisła Kraków[6]. W trakcie I wojny światowej w stopniu porucznika służył w szeregach c. i k. armii[7]. Po zwolnieniu z wojska, od 21 stycznia 1918 uczył języka niemieckiego 8 godz. tygodniowo w c. k. Gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie, przy zmniejszonej liczbie godzin dla kierownictwa liceum ss. Urszulanek w Krakowie[8]. W latach 1920–1922 był pierwszym polskim dyrektorem Państwowego Gimnazjum Humanistycznego Męskiego i równocześnie Gimnazjum Żeńskiego w Tczewie[9]. Od 1922 do 1923 był dyrektorem Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej w Gdańsku[10]. Był także nauczycielem w Zakładzie Naukowo-Wychowawczego Księży Pijarów w Rakowicach[11]. Następnie od 1923 do 1933 był dyrektorem Państwowego Gimnazjum męskiego w Wejherowie, nauczając równocześnie łaciny i greki[12][13].
11 lutego 1905 w Krakowie ożenił się z 18-letnią Zofią Heleną z Sokołowskich[1].
Zmarł 14 grudnia 1933 (w wieku 59 lat[14]) i został pochowany na Starym Cmentarzu w Wejherowie[15].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (27 czerwca 1928)[16][17]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Księga zapowiedzi i małżeństw. Parafia Najświętszej Marii Panny w Krakowie, akty małżeństw od I 1900 do XII 1912 roku szukajwarchiwach nr 29/328/0/2/188 [dostęp 2022-06-03].
- ↑ Profesorowie / 1LO [online], 1lo.bochnia.pl [dostęp 2022-06-03] .
- ↑ a b Agnieszka Gicala, Zofia Sitko: Kronika Gimnazjum w Bochni. Kraków: Archiwum Narodowe w Krakowie, 2017, s. 107, 112. ISBN 978-83-937907-7-7. [dostęp 2022-06-03].
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Bochni za rok szkolny 1902. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1902, s. 30, 51. [dostęp 2022-06-03].
- ↑ V. Sprawozdanie Dyrekcyi Prywatnego Gimnazyum Żeńskiego Heleny Strażyńskiej w Krakowie za rok szkolny 1912/13. Kraków: 1913, s. 4. [dostęp 2022-06-03].
- ↑ Zarząd 1912. historiawisly.pl. [dostęp 2015-08-28].
- ↑ Kronika udziału w wojnie światowej. W: Leon Kulczyński: Sprawozdanie Dyrektora c. k. Gimnazyum Nowodworskiego czyli Św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1917. Kraków: Fundusz Naukowy, 1917, s. 5.
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora c. k. Gimnazyum Nowodworskiego czyli św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1918. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1918, s. 4, 6. [dostęp 2022-06-03].
- ↑ Adam Samulewicz. Oświata. Tczew w latach międzywojennych. „Kociewski Magazyn Regionalny”. Nr 1 (36), s. 5, 2002. Tczew: Kociewski Kantor Edytorski. ISSN 0860-1917. [dostęp 2022-06-03].
- ↑ Kadra Pedagogiczna Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej w Gdańsku. gdanszczanie.gdansk.gda.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-18)].
- ↑ Prospekt Zakładu Naukowo-Wychowawczego Księży Pijarów w Rakowicach pod Krakowem. Sprawozdanie za rok 1923-24. Program i warunki przyjęcia. Kraków: Zakład Naukowo-Wychowawczy Ks. Pijarów w Krakowie, 1924, s. 6.
- ↑ Historia. gimnazjum1.com. [dostęp 2015-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-16)].
- ↑ Dyrektorzy Liceum Ogólnokształcącego im.Króla Jana III Sobieskiego w Wejherowie. liceum1.pl. [dostęp 2015-08-28].
- ↑ Zmarli. „Dziennik Bydgoski”. Rok XXVII (nr 291), s. 9, 19 grudnia 1933. Bydgoszcz. [dostęp 2022-06-03].
- ↑ Wejherowskie Powązki [online], www.tubawejherowa.pl [dostęp 2022-06-03] .
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 150, poz. 269 „za zasługi na polu pracy pedagogicznej i szkolnictwa”.
- ↑ Kronika. Odznaczenia. „Przegląd Pedagogiczny”, s. 546, Nr 22 z 8 września 1928.