Wilk andyjski
 |
Ten artykuł dotyczy stworzenia, którego istnienia nie potwierdza współczesna zoologia. |
Wilk andyjski, wilk Hagenbecka (proponowana nazwa Dasycyon hagenbecki) – legendarny dziki pies podobny do wilka stojący na granicy kryptozoologii i zoologii, występujący ponoć w wysokich partiach Andów w Ameryce Południowej.
| Pierwsze doniesienia |
1927 r. |
|---|---|
| Oficjalny status | |
| Miejsce rzekomego występowania | |
| Proponowana nazwa łacińska |
Dasycyon hagenbecki (Krumbiegel 1947) |
Historia odkrycia edytuj
Pierwszym domniemanym dowodem sugerującym istnienie nieznanego gatunku dzikiego psa była tajemnicza skóra zwierzęcia, zakupiona w 1927 przez Lorenza Hagenbecka w Buenos Aires. Skóra nie była podobna do żadnego z poznanych psowatych, posiadała długą, ciemną sierść, małe uszy i pokaźny ogon. W 1937 zoolog Ingo Krumbiegel odnalazł czaszkę niezidentyfikowanego ssaka. Po skontaktowaniu się z Hagenbeckiem naukowcy doszli do wniosku, że skóra i czaszka należą do jednego zwierzęcia – wilka andyjskiego. Badanie czaszki o bardzo słabym uzębieniu, która miała 31 cm obwodu wykazało, że zwierzę nie zostało dotychczas poznane przez naukę. W 1954 wysunięto hipotezę, że skóra tajemniczego wilka jest po prostu skórą owczarka. Zagadka czaszki nie została do dziś rozwiązana.
Teorie edytuj
Jedna hipoteza mówi że czaszka należała do nieznanego endemicznego gatunku spokrewnionego z wilczakiem falklandzkim (lub nawet jego lądowym przodkiem) i nibylisami z rodzaju Pseudalopex. Zoolodzy i kryptozoolodzy mówią też, że psowaty ten może być jakąś wyizolowaną podczas przemian lodowcowych pierwotną populacją pampasowca grzywiastego, która w Andach stworzyła całkiem odmienny gatunek. Jeszcze inni naukowcy opowiadają się za tym że zwierzę także jest przeżytkiem plejstoceńskim, żyjącym reliktem, ale należy do monotypowego rodzaju i nie ma obecnie bliskich krewnych. (Pietrzak, 2007)
Występowanie i środowisko edytuj
Być może jakiś niewielki teren Andów, prawdopodobnie zachodnia Argentyna bądź Chile. Może zamieszkiwać jakąś niedostępną kotlinę górską.
Bibliografia edytuj
- Na tropie nieznanych zwierząt. B. Heuvelmans. Wiedza Powszechna. Warszawa 1965.
- Śladami Noego. H. Wendt. Wiedza Powszechna. Warszawa 1969.