William Evans

walijski szachista

William Davies Evans (ur. 27 stycznia 1790 w Pembroke, zm. 3 sierpnia 1872 w Ostendzie) – walijski szachista.

William Evans
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1790
Pembroke

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1872
Ostenda

Obywatelstwo

Walia

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
c6 – Czarny skoczek
c5 – Czarny goniec
e5 – Czarny pionek
b4 – Biały pionek
c4 – Biały goniec
e4 – Biały pionek
f3 – Biały skoczek
a2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
d2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Gambit Evansa w partii włoskiej

Życiorys

edytuj

Evans był marynarzem, w wieku czternastu lat zaciągnął się na swój pierwszy statek. Po kilkunastu latach służby, w 1819 roku, został kapitanem statku pocztowego. Szachy poznał dopiero w wieku 28 lat. Wolne chwile podczas regularnych rejsów pomiędzy walijskim a irlandzkim wybrzeżem poświęcał na analizy szachowe. Owocem tych analiz był, między innymi, wariant partii włoskiej, znany dzisiaj jako gambit Evansa[1]. W 1826 roku kapitan Evans zastosował swoje otwarcie w wygranej partii przeciwko Alexandrowi McDonnellowi, uważanemu wówczas za najsilniejszego brytyjskiego szachistę. Gambit okazał się na tyle skuteczny i odkrywczy, że McDonnell sam zaczął go chętnie używać, a po nim inni wybitni mistrzowie XIX wieku.

Evans podał również analizę gry końcowej, w której obie strony mają po królu i trzy piony na pozycjach wyjściowych. Wykazał, że ta pozycja nie jest remisowa, jak sądzono dotychczas, lecz wygrana przez stronę, która wykona pierwszy ruch.

W styczniu 1840 roku pogarszający się stan zdrowia zmusił Evansa do przejścia na emeryturę, jednak jeszcze przez dwa lata służył na Morzu Śródziemnym. Był wynalazcą trójkolorowych świateł sygnalizacyjnych, które zapobiegały kolizjom statków podczas nocnych rejsów. Za swój wynalazek został wynagrodzony pokaźną kwotą przez rząd brytyjski, a także złotym zegarkiem i premią pieniężną od cara Rosji. Mimo to schyłek życia spędził w chorobie i ubóstwie. Zmarł w Belgii, nie mając środków na powrót do Walii.

Przypisy

edytuj
  1. The Evans Gambit. [dostęp 2011-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-04-07)].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj