Wołowa Kazalnica

Wołowa Kazalnica (ok. 2260 m) – najwyższy punkt wielkiej trójkątnej ściany na północnych stokach Wołowego Grzbietu w polskich Tatrach Wysokich. Dolna część ściany ma budowę płytową. Ścianę od prawej strony (patrząc od dołu) ogranicza Komin Węgrzynowicza, z lewej Zachód Grońskiego, podstawę zaś tworzy Wołowa Galeria. Wysokość ściany wynosi od 0 w lewej części do 220 m w prawej. Wierzchołek znajduje się w linii spadku kulminacyjnego punktu Rogatej Grani, nad Zachodem Grońskiego wznosi się zaledwie kilka centymetrów. Występujące w Wołowej Kazalnicy formacje skalne nie mają przedłużeń w ścianie ciągnącej się nad Zachodem Grońskiego do grani^[1].

Taternictwo edytuj

Pierwsze przejście: Pierwsi na Wołowej Kazalnicy byli pierwsi zdobywcy Zachodu Grońskiego: Wanda Jeronimówna i Mieczysław Świerz 31 sierpnia 1921 roku^[2].

Drogi wspinaczkowe

Prawym żebrem; II, na krótkim odcinku III, jedno miejsce IV w skali UIAA, czas przejścia 1 godz.;
Lewą częścią ściany (Wyjście awaryjne); V/V+, 1 godz.^[1]

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Władysław Cywiński, Wołowy Grzbiet. Przewodnik szczegółowy, tom 12, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2006, ISBN 83-7104-037-7.
↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VI. Cubryna – Żabia Turnia Mięguszowiecka, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1952.

[cw-1] Władysław Cywiński, Wołowy Grzbiet. Przewodnik szczegółowy, tom 12, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2006, ISBN 83-7104-037-7.

[whp-2] Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VI. Cubryna – Żabia Turnia Mięguszowiecka, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1952.

[1]

[2]