Wołowy Przechód (słow. Volí priechod[1], ok. 2350 m) – przełączka w Wołowym Grzbiecie w Tatrach Wysokich na granicy polsko-słowackiej. Znajduje się w głównej grani Tatr pomiędzy Wschodnim Wołowym Rogiem (Východný volí roh, ok. 2370 m) a Małym Wołowym Rogiem (Malý volí roh, ok. 2360 m)[2].

Wołowy Przechód
Ilustracja
Państwo

 Polska
 Słowacja

Wysokość

ok. 2350 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry

Sąsiednie szczyty

Wschodni Wołowy Róg, Mały Wołowy Róg

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Wołowy Przechód”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wołowy Przechód”
Ziemia49°10′48,1″N 20°04′21,2″E/49,180028 20,072556

Jest to szeroka i trawiasta przełęcz. Z obydwu jej stron można na nią wejść bez trudności. Ma duże znaczenie dla taterników, gdyż prowadzi nią najłatwiejsze zejście z grani Wołowego Grzbietu do Zachodu Grońskiego. Taternicy na przełączce ułożyli sporych rozmiarów kamienny kopczyk pełniący rolę drogowskazu. Mimo swojego znaczenia przełączka była jednak bezimienna. Jej nazwę utworzył dopiero Władysław Cywiński w 2006 roku w 12 tomie przewodnika Tatry[2].

Mimo kopczyka na Wołowym Przechodzie i szczegółowych opisów dróg wspinaczkowych powroty taterników z grani Wołowego Grzbietu do Morskiego Oka często kończą się błądzeniem i biwakowaniem, nawet przy dobrej pogodzie[2].

Taternictwo edytuj

Pierwsze wejście na przełęcz
Podczas pierwszego przejścia granią Wołowego Grzbietu: Katherine Bröske i Simon Häberlein 11 września 1905 r.[3]
Drogi wspinaczkowe
  1. Z Zachodu Grońskiego; 0, miejsce I w skali UIAA, różnica wzniesień 30 m, czas przejścia 5 min[2],
  2. Od południowego zachodu; 0-, z Wołowcowej Równi 20 min, od Ścieżki Obejściowej kilka chwil[2].
 
Widok z Rysów

Przypisy edytuj

  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. a b c d e Władysław Cywiński, Wołowy Grzbiet, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2006, ISBN 83-7104-037-7.
  3. Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Cubryna – Żabia Turnia Mięguszowiecka, t. 6, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1952.