Wojciech Eljasz-Radzikowski
Wojciech Eljasz-Radzikowski (ur. 1814 w Cerekwicy k. Bochni zm. 19 listopada 1904 w Zakrzówku) – polski malarz.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/04/Podg%C3%B3rze_Old_cemetery%2C_grave_of_Eljasz-Radzikowski_family%2C_1_Powsta%C5%84c%C3%B3w_%C5%9Al%C4%85skich_Av%2C_Podg%C3%B3rze%2C_Krak%C3%B3w%2C_Poland.jpg/220px-Podg%C3%B3rze_Old_cemetery%2C_grave_of_Eljasz-Radzikowski_family%2C_1_Powsta%C5%84c%C3%B3w_%C5%9Al%C4%85skich_Av%2C_Podg%C3%B3rze%2C_Krak%C3%B3w%2C_Poland.jpg)
Życiorys
edytujW latach 1838–1843 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem profesora rysunku Jana Nepomucena Bizańskiego[1], w latach 1842–1843 pracował jako nauczyciel rysunku. Pracował przy restauracji ołtarza Wita Stwosza w kościele Mariackim.
Malował prawie wyłącznie obrazy o tematyce religijnej, zamówienia otrzymywał głównie z krakowskich kościołów. Wykonał m.in.:
- Stygmaty św. Franciszka, Wizja św. Antoniego (1842) do kościoła św. Kazimierza Królewicza.
- Zdjęcie z Krzyża (1850) w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych w Lewiczynie k. Grójca.
- Św Andrzej Bobola (1857) w kościele św. Piotra i Pawła.
- Jedenastu Błogosławionych Męczenników Zakonu Augustianów (1869) w kościele św. Katarzyny.
- Śmierć św. Benedykta (1875) w ołtarzu głównym w kościele św. Benedykta Opata w Imbramowicach[2].
- Serce Jezusa (1879) w Kościele św. Marcina w Biskupicach[3] .
- Chrystus z kielichem (1886) w klasztorze Misjonarzy.
- Świętego Izydora w kościele św. Mikołaja w Wysocicach[4]
- Chrystus w Grobie w kościele św. Marcina i św. Małgorzaty w Porębie Żegoty[4].
Wnuk konfederata barskiego, Stanisława Wojciecha[1], który w obawie przed aresztowaniem rodowe nazwisko Radzikowski zmienił na Eljasz. Wojciech Eljasz-Radzikowski był ojcem malarza Walerego Eljasza-Radzikowskiego, rzeźbiarza Władysława Eljasza-Radzikowskiego i malarki Marii Eljasz.
Pochowany został na starym cmentarzu Podgórskim.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Maciej Pinkwart: Zakopiańskim szlakiem Walerego i Stanisława Eljaszów. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1988, s. 9-10. ISBN 83-7005-167-7.
- ↑ Kornecki 1993 ↓, s. 78.
- ↑ Kluz ↓.
- ↑ a b Kornecki 1993 ↓, s. 66.
Bibliografia
edytuj- Marian Kornecki: Sztuka sakralna. 1993.
- Paulia Kluz: "Najświętsze Serce Jezusa", [w: "Sakralne Dziedzictwo Małopolski"]. sdm.upjp2.edu.pl. [dostęp 2022-10-09]. (pol.).