Współczynnik fałszywych odkryć
Współczynnik fałszywych odkryć, FDR (ang. false discovery rate) − procedura statystyczna będąca jedną z miar błędów testowania, obliczana i kontrolowana w ramach wykonywania porównań wielokrotnych[1]. FDR został zaproponowany dwóch izraelskich statystyków Jo’awa Benjaminiego oraz Yosefa Hochberga w artykule z 1995 r. pt. Controlling the false discovery rate: A practical and powerful approach to multiple testing[2]. Występujące w nazwie procedury pojęcie "fałszywych odkryć" odnosi się do możliwości popełnienia błędu I rodzaju, a więc na odrzuceniu hipotezy zerowej, która w rzeczywistości nie jest fałszywa. Skutkuje to oczywiście akceptacją hipotezy alternatywnej, co oczywiście wywołuje u badaczy i później u odbiorców badań mylne przekonanie o tym, że dokonano "odkrycia" naukowego.
Kontrola FDR polega na tym, że wartość oczekiwana proporcji błędnych odrzuceń pośród wszystkich odrzuceń hipotez zerowych pozostaje kontrolowana na odgórnie ustalonym poziomie[3].
Współczynnik fałszywych odkryć może być kontrolowany za pomocą następujących procedur statystycznych[3]:
Współczynnikiem podobnym do współczynnik fałszywych odkryć jest FWER (ang. family-wise error rate)[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Dudzinski, M., & Furmanczyk, K. (2007). Wykorzystanie pakietu R w zagadnieniach dotyczących procedur jednoczesnego testowania wielu hipotez. "Przegląd Naukowy. Inżynieria i Kształtowanie Środowiska", 16(1), 35, 3-15.
- ↑ Benjamini, Y., & Hochberg, Y. (1995). Controlling the false discovery rate: a practical and powerful approach to multiple testing. "Journal of the Royal Statistical Society: series B (Methodological)", 57(1), 289-300.
- ↑ a b c Denkowska, S. (2007). Testowanie wielokrotne w badaniach ekonomicznych. „Folia Oeconomica Cracoviensia”, Vol. XLVIII, s. 122.