Współczynnik korelacji punktowo-dwuseryjnej

Współczynnik korelacji punktowo-dwuseryjnej – jedna z miar zależności, współczynnik określający poziom zależności pomiędzy z jednej strony zmienną ciągłą i ilościową oraz z drugiej strony zmienną nominalną i dychotomiczną (u której podstaw nie ma kontinuum np. płeć). Współczynnik ten można policzyć na dwa sposoby: używając wzoru na współczynnik korelacji punktowo-dwuseryjnej albo (podobnie jak ma to miejsce w przypadku współczynnika fi) przekształcić zmienną nominalną, żeby przyjmowała wartości 0 i 1 (np. kobieta 0, mężczyzna 1; jest to tzw. dummy coding), a następnie policzyć dla obu zmiennych współczynnik korelacji liniowej Pearsona.

Przykład zastosowania: związek pomiędzy płcią (wartości: kobieta i mężczyzna) a wynikiem egzaminu z matematyki (wartości: od 0 do 100).

Współczynnik korelacji punktowo-dwuseryjnej dla danej próby możemy obliczyć w następujący sposób[1]:

 ,

gdzie   to średnia wartość cechy ilościowej w pierwszej grupie wyznaczonej przez zmienną dychotomiczną,   to średnia w drugiej grupie,   to odchylenie standardowe z próby zmiennej ilościowej,   to liczebność pierwszej grupy wyznaczonej przez zmienną dychotomiczną,   to liczebność drugiej grupy,   to łączna liczebność próby.

Przypisy

edytuj
  1. David J. Sheskin, Handbook of parametric and nonparametric statistical procedures, Fifth edition, A Chapman & Hall book, Boca Raton London New York: CRC Press, Taylor & Francis Group, 2011, ISBN 978-1-4398-5801-1 [dostęp 2023-11-30].

Bibliografia

edytuj
  • Why so many Correlation Coefficients
  • Bruce M. King, Edward W. Minium, Statystyka dla psychologów i pedagogów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, s. 193.
  • Kenneth S. Bordens, Bruce B. Abbott, Research Design and Methods. A Process Approach, Seventh Edition, McGraw-Hill, New York 2008, s. 406-408.