Wycieczka na wieś (fr. Partie de campagne) – francuski krótkometrażowy melodramat filmowy z 1936 roku, w reżyserii i według scenariusza Jeana Renoira. Film jest oparty na opowiadaniu z 1881 roku autorstwa Guy de Maupassanta, który był przyjacielem ojca Renoira, malarza Auguste’a Renoira[1]. Obraz jest opowieścią o przelotnym romansie w trakcie letniego popołudnia 1860 roku nad brzegiem Sekwany.

Wycieczka na wieś
Partie de campagne
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1936

Data premiery

1946

Kraj produkcji

Francja

Język

francuski

Czas trwania

40 minut

Reżyseria

Jean Renoir

Scenariusz

Jean Renoir

Muzyka

Joseph Kosma

Zdjęcia

Claude Renoir

Scenografia

Claude Renoir

Montaż

Marinette Cadix
Marguerite Renoir

Produkcja

Pierre Braunberger

Renoir nigdy nie ukończył zdjęć z powodu problemów z pogodą. Gdy w 1940 roku Francja stała się obiektem agresji hitlerowskiej, a Renoir opuścił Francję, producent filmu Pierre Braunberger przed aresztowaniem (ze względu na swe żydowskie pochodzenie) zdołał ukryć materiał filmowy[2]. Do projektu wrócił po wyzwoleniu Paryża, montując nieukończony materiał w 1946 roku, dziesięć lat po jego nakręceniu. Joseph Burstyn opublikował film w USA w 1950 roku[2], a w 2013 na płytach Blu-ray ukazała się odrestaurowana wersja filmu w rozdzielczości 2K[3]. Philip Kemp nazwał dzieło Renoira „najlepszym nieukończonym filmem w historii”[4].

Obsada edytuj

  • Sylvia Bataille jako Henriette
  • Georges D’Arnoux jako Henri
  • Jane Marken jako Madame Dufour
  • André Gabriello jako Monsieur Dufour
  • Jacques B. Brunius jako Rodolphe
  • Paul Temps jako Anatole
  • Gabrielle Fontan jako Babcia
  • Jean Renoir jako wujek Poulain
  • Marguerite Renoir jako kelnerka

Produkcja edytuj

Przyszli czołowi reżyserzy, Jacques Becker i Luchino Visconti, byli odpowiednio asystentem reżysera i scenografem. Film został nakręcony w lipcu, gdy w wyborach zwyciężył Front Ludowy, a pracodawcy wynegocjowali porozumienie przewidujące podwyżki płac, 40-godzinny tydzień pracy, prawa związkowe, płatne urlopy i lepsze usługi socjalne[4].

Przypisy edytuj

  1. Partie de campagne (1936) [online], BFI [dostęp 2022-10-01] (ang.).
  2. a b Marie Robert, Partie de campagne. Un film « inachevé »?, „1895. Mille huit cent quatre-vingt-quinze. Revue de l’association française de recherche sur l’histoire du cinéma” (57), 2009, s. 98–124, DOI10.4000/1895.4013, ISSN 0769-0959 [dostęp 2022-10-01] (fr.).
  3. Partie de campagne / La Chienne – Test BLU-RAY – M6 Vidéo / Les films du jeudi – DVDClassik [online], www.dvdclassik.com [dostęp 2022-10-01].
  4. a b Wheeler Winston Dixon, Partie de campagne – Senses of Cinema [online] [dostęp 2022-10-01] (ang.).