Wysoka Świstowa Turnia
Wysoka Świstowa Turnia (słow. Malá Svišťová veža) – trójwierzchołkowa turnia znajdująca się w grani Świstowych Turni (fragmencie Świstowej Grani) w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Pośredniej Świstowej Turni oddziela ją Średnia Przełęcz, a od Skrajnej Świstowej Turni oddzielona jest siodłem Skrajnej Świstowej Ławki. Podobnie jak na inne sąsiednie obiekty, i na nią nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jej wierzchołek jest dostępny jedynie dla taterników.
 Wysoka Świstowa Turnia (wśród podpisanych obiektów) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
6 sierpnia 1908 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′22″N 20°07′50″E/49,189444 20,130556
| |
Wysoka Świstowa Turnia opada swoją południowo-zachodnią ścianą w stronę Doliny Świstowej. Zbocze te jest trawiasto-skaliste, jedynie miejscami nieco urwiste. Północno-wschodnia ściana Wysokiej Świstowej Turni opada w kierunku doliny Rówienki i ma około 300 m wysokości. Podane poniżej pierwsze wejście zimowe na jej wierzchołek nie jest pewne, gdyż nie wiadomo, od którego miejsca Jan Červinka i František Pašta zaczęli przechodzić grań Świstowych Turni.
Historia
edytujPierwsze wejścia turystyczne:
- Władysław Kulczyński junior, Mieczysław Świerz i Tadeusz Świerz, 6 sierpnia 1908 r. – letnie,
- Jan Červinka i František Pašta, przy przejściu granią, 6 grudnia 1954 r. – zimowe.
Bibliografia
edytuj- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 196–197.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.