Wytok (jeździectwo)
Wytok – pomocnicza część rzędu końskiego (wodze pomocnicze), składająca się z dwóch rzemieni: piersiowego i szyjnego oraz dwóch pierścieni, przez które przechodzą wodze. Wytok ogranicza możliwość zadzierania głowy przez konia, a z drugiej strony chroni przed ranieniem kącików pyska przez wędzidło przy zbyt wysoko trzymanej przez jeźdźca ręce. Z tego powodu używanie wytoka zaleca się zwłaszcza początkującym jeźdźcom oraz w skokach przez przeszkody[1].
Wytok musi być bardzo dobrze dopasowany do danego konia. Zbyt krótki może spowodować upadek konia, gdyż krępuje ruchy jego szyi; zbyt długi nie spełnia swej funkcji. Ważne z punktu widzenia bezpieczeństwa jest także to, by na wodzach używanych wraz z wytokiem znajdowały się specjalne skórzane wąsy (motylki), które zapobiegają wplątaniu się kółek wytoka w sprzączki przy wędzidle[2]. Wytok może być połączony z podpierśnikiem lub z napierśnikiem[3].
Rzadziej stosowaną odmianą jest tzw. martwy wytok, którego zakończenie dopinane jest do ogłowia na sztywno – bez możliwości przesuwania się[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Wojciech Mickunas: Specjalista radzi: Nachrapnik i wytok. Konie i My za: Konie i Rumaki. [dostęp 2011-07-27].
- ↑ Jarosław Suchorski: Jeździectwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1979. ISBN 83-09-00177-0.
- ↑ zob. Leslie Bayley, John Bowen: Ilustrowany przewodnik jeździecki. Skoki. tłum. Barbara Szymczak. Warszawa: Muza, 2007. ISBN 978-83-7495-077-0.