Wytyczne techniczne G-3.1
Wytyczne techniczne G-3.1 – archiwalne wytyczne, zbiór zasad technicznych dotyczących wykonywania prac geodezyjnych w Polsce związanych z zakładaniem osnów realizacyjnych[1], wprowadzony zaleceniem[2] Dyrektora Biura Rozwoju Nauki i Techniki Andrzeja Zglińskiego z 14 stycznia 1983 w sprawie stosowania wytycznych technicznych "G-3.1 Osnowy realizacyjne".
Wytyczne G-3.1 zostały znowelizowane wytycznymi technicznymi G-3.1 : 2007 "Pomiary i opracowania realizacyjne"[3] i stanowiły uzupełnienie instrukcji technicznej G-3 będącej do 8 czerwca 2012[4] standardem technicznym w geodezji[5].
Zasady określone tymi wytycznymi zostały wprowadzone w celu ujednolicenia prac związanych z zakładaniem i wykonywaniem geodezyjnych pomiarów osnów realizacyjnych w ramach geodezyjnej obsługi inwestycji. Ostatnim obowiązującym wydaniem było wydanie II z 1987 opracowane w Instytucie Geodezji i Kartografii Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (przy wykorzystaniu prac wykonanych przez OPGK w Katowicach, Akademię Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie, Politechnikę Rzeszowską i OPGK w Szczecinie) przez zespół w składzie: Bogdan Ney, Wojciech Janusz, Krzysztof Kuczera przy konsultacji Jana Śliwki[1].
Zasady techniczne wytycznych G-3.1 regulują[1]:
- systematykę osnów realizacyjnych
- zasady ustalania i wyznaczania dokładności sieci
- projektowanie, zakładanie i utrwalanie osnów na gruncie
- metody pomiarów osnów oraz sposoby obliczania i ich wyrównywania
- zagadnienia specjalne obejmujące: kontrolę, wznowienia oraz powiększanie sieci
Wytyczne te zawierają, w postaci 14 załączników, wzory i przykłady m.in.: szkiców obrazujących przykładowe osnowy realizacyjne, analizy dokładności, przybliżonych wartości błędów, typów znaków oraz zastosowania różnych typów osnowy[1].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Wytyczne techniczne G-3.1 Osnowy realizacyjne. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1987.
- ↑ na podstawie instrukcji technicznej G-3 "Geodezyjna obsługa inwestycji" wprowadzonej zarządzeniem nr 5 Prezesa GUGiK z 11 kwietnia 1980
- ↑ wprowadzone decyzją Głównego Geodety Kraju 20 września 2007
- ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 214
- ↑ Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297