Wzgórze Marii
Wzgórze Marii (niem. Schaarberg, Marienhōhe, 428 m n.p.m.) — wzgórze w Sudetach Środkowych w północno-wschodniej części Gór Bystrzyckich w Polanicy-Zdroju, w województwie dolnośląskim.
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
428[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Polanicy-Zdroju  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°24′20,58″N 16°31′03,71″E/50,405717 16,517697
| |
Wzniesienie ciągnie się wzdłuż prawego brzegu Bystrzycy Dusznickiej, w Polanicy-Zdroju, oddzielając ją od Nowego Wielisławia. Stanowi północno-wschodni kraniec Gór Bystrzyckich[1], chociaż czasem zaliczane jest już do Kotliny Kłodzkiej. Zbudowane z piaskowców ma kształt wydłużonego garbu rozdzielonego doliną Bystrzycy Dusznickiej na północy i Wielisławki na południu[1]. W większości porośnięte lasem świerkowym z domieszką sosny i gatunków liściastych[1]. Pod szczytem na drzewie znajduje się kaplica z obrazem NMP[1].
Przed 1945 Wzgórze Marii było popularnym miejscem spacerów kuracjuszy leczących się w Polanicy, z którego roztaczała się interesująca panorama na centrum uzdrowiska[1]. Obecnie nieco utraciła na atrakcyjności, ponieważ drzewa podrosły i jego walory widokowe ograniczyły się do jednego punktu, poza tym zbocza zostały zabudowane[1].
Na północno-zachodnim zboczu znajduje się cmentarz komunalny, który tak jak nekropolia w Dusznikach-Zdroju położony jest na stoku.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 280. ISBN 83-7005-340-8.
Bibliografia edytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.