Bokochód kroczeń
Bokochód kroczeń[1] (Xysticus kochi) – gatunek pająka z rodziny ukośnikowatych.
| Xysticus kochi | |||
| Thorell, 1872 | |||
 Samica | |||
 Samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
bokochód kroczeń | ||
| Synonimy | |||
| |||
Taksonomia
edytujGatunek ten opisany został w 1872 przez Tamerlana Thorella[2].
Opis
edytuj
Samce osiągają od 3,9[3] do 5,4[4] mm, a samice od 4,4[3] do 10,8 mm długości ciała[4]. Karapaks zmierzony u 12 samców miał od 2,01 do 2,86 mm długości i od 1,99 do 2,63 mm szerokości, a u 20 samic od 2,44 do 3,58 mm długości i od 2,38 do 3,57 mm szerokości[3]. Ubarwienie karapaksu jest jasnorudobrązowe u samic i ciemnobrązowe u samców, czasem żółtawobrązowo marmurkowane, z szeroką przepaską środkową barwy żółtawobiałej, na której przedzie leży duży, klinowaty znak koloru szarawobrązowego z ciemnym czubkiem. Ponadto na karapaksie występują często ciemne do czarnych paski, a u samca oczy są białawo obrzeżone. Szczękoczułki są u samca brązowo, szarobrązowo i żółtawobiało, zaś u samicy tylko żółtawobiało nakrapiane[3]; na przedzie zaopatrzone są w silne kolce. Podługowato-owalne sternum ma rzadko rozmieszczone kolce[4]. Barwa sternum u samca jest jasnożółtawobrązowa z ciemnymi kropkami, zaś u samicy żółtawobiała do jasnobrązowej z brązowożółtymi brzegami[3][4]. Odnóża kroczne mają mocne kolce[4]. Barwa odnóży samca jest brązowawa w części dosiebnej i jasnożółtawa w części odsiebnej, zaś samicy żółtawobiała z brązowymi liniami i kropkami[3]. Opistosoma (odwłok) ma wierzch zmiennie ubarwiony, jednak zawsze z jasnobrązowo-ochrowym znakiem w kształcie liścia na ciemnym tle[4].
Nogogłaszczki samca mają krótką goleń z dwiema apofizami: ściętą na szczycie retrolateralną i zaopatrzoną w dwa małe ząbki na górnej krawędzi wentralną (brzuszną)[3]. Buławka płciowa samca ma apofizy nieco ku sobie zakrzywione, przypominające cęgi. Apofyza medialna jest podzielona na dwie gałęzie: bazalną i dystalną. Embolus w końcowej ⅓ jest silnie rozszerzony[4], a jego wierzchołek robi jedną pętlę i niekiedy ostro się zakrzywia na lejkowatym wgłębieniu tutaculum[3].
Samica ma płytkę płciową z sercowatym przedsionkiem tylko w przedniej połowie podzielonym przegrodą, otworami kopulacyjnymi położonymi przednio-bocznie[3] oraz beleczką między rowkami w około połowie tak szeroką jak jeden rowek[4]. Przewody kopulacyjne są szerokie, poprzeczne i kieszeniowate[3]. Wulwa ma szerokie i pomarszczone tło rowków płytki płciowej[4]. Zakrzywione zbiorniki nasienne mają silnie zesklerotyzowane wierzchołki[3].
Występowanie i biologia
edytujPająk palearktyczny, znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Estonii, Litwy, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Serbii, Czarnogóry, Macedonii, Albanii, Grecji, Rosji, Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu i Azji Środkowej. Zasięg pionowy dochodzi do 2100 m n.p.m.[4]
Gatunek pospolity[4]. Zasiedla suche łąki i lasy[3]. Bytuje na niskich roślinach i powierzchni gruntu[4]. Dojrzałe samce są aktywne od marca do września, zaś samice od marca do października[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Xysticus kochi – Bokochód kroczeń. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2024-11-07].
- ↑ T. Thorell: Remarks on synonyms of European spiders. Part III. Uppsala: C.J. Lundström, 1872, s. 229–374. DOI: 10.5962/bhl.title.69282.
- ↑ a b c d e f g h i j k l S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285–601, 2006.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Xysticus kochi. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-07-27].