ZK 145 – czterościeżkowy, monofoniczny, lampowy magnetofon szpulowy, produkowany w latach 70. XX wieku przez Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka w Warszawie na licencji niemieckiej firmy Grundig, powstały na bazie modelu ZK 140. Umożliwia odtwarzanie taśmy magnetofonowej przez wewnętrzny głośnik, bądź podłączenie zewnętrznego głośnika o impedancji 4 omów. Od pierwowzoru wyróżnia się zastosowaniem układu automatyki poziomu zapisu, która […] zabezpiecza przed zniekształceniami nagrywanej audycji spowodowanymi zbyt dużymi sygnałami i jest szczególnie pomocny dla niewprawnych użytkowników magnetofonów[1].

ZK-145

Automatyka poziomu zapisu

edytuj
 
Przełącznik trybów pracy układu automatyki zapisu w ZK-145

Układ zastosowany w magnetofonie posiadał 4 tryby pracy, wybierane poprzez odpowiednie ustawienie styków[2] przez pokrętło ZAPIS[3]:

  • Automatyczny: mowa
  • Automatyczny: muzyka
  • Ustawiany – regulacja poziomu zapisu potencjometrem głośności
  • Trikowy – nagrywanie z wyłączeniem użycia głowicy kasującej

Dane techniczne

edytuj

Inne modele

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ZRK, ZK 145. oldradio.pl. [dostęp 2015-10-16].
  2. Schemat ideowy magnetofonu ZK-145, ZRK.
  3. ZRK ZK-145. UNITRA-KLUB. [dostęp 2015-10-16].