Z marszałkiem Titą

Z Marszałkiem Titą (serb.-chorw. Uz Maršala Tita, cyr. Уз Mаршала Тита) – pieśń komunistycznej Ludowej Armii Wyzwolenia Jugosławii na cześć jej dowódcy – Marszałka Josipa Broza ps. "Tito". Po raz pierwszy wykonano ją 29 listopada 1943 podczas drugiego zjazdu Antyfaszystowskiej Rady Ludowego Wyzwolenia Jugosławii, w czasie którego proklamowano powstanie Demokratycznej Republiki Jugosławii z premierem Tito na czele. Autorami jej słów byli Oskar Danon (muzyka) i Vladimir Nazor (słowa).

Druga zwrotka odnosi się do ideologii wrogich komunistom ustaszy rządzących kolaborującym z III Rzeszą Niepodległym Państwem Chorwackim, którzy wspomagani przez Niemców propagowali twierdzenie, iż Chorwaci nie są z pochodzenia Słowianami, lecz Gotami, przez co mogliby zostać uznanymi za część rasy panów.

Tekst

wersja oryginalna (cyrylica)	wersja oryginalna (alfabet łaciński)	tłumaczenie na polski
Уз Mаршала Тита, јуначкога сина Нас неће ни пакао смјест Ми дижемо чело, ми крочимо смјело И чврсто стискамо пест Ми дижемо чело, ми крочимо смјело И чврсто стискамо пест Род прастари сви смо, а Готи ми ни смо Славенства смо древнога чест Ко друкчије каже, клевеће и лаже Нашу ће осјетит пест Ко друкчије каже, клевеће и лаже Нашу ће осјетит пест Сбе прсте на руци, у јаду и муци Партизанска сложила је свијест Па сад кад и треба, до сунца до неба Високо ми дижемо пест Па сад кад и треба, до сунца до неба Високо ми дижемо пест	Uz maršala Tita, junačkoga sina Nas neće ni pakao smjest Mi dižemo čelo, mi kročimo smjelo I čvrsto stiskamo pest Mi dižemo čelo, mi kročimo smjelo I čvrsto stiskamo pest Rod prastari svi smo, a Goti mi ni smo Slavenstva smo drevnoga čest Ko drukčije kaže, kleveće i laže Našu će osjetit pest Ko drukčije kaže, kleveće i laže Našu će osjetit pest Sve prste na ruci, u jadu i muci Partizanska složila je svijest Pa sad kad i treba, do sunca do neba Visoko mi dižemo pest Pa sad kad i treba, do sunca do neba Visoko mi dižemo pest	Z marszałkiem Titą, bohaterskim synem Nie zatrzyma nas nawet piekło Podnosimy czoła, kroczymy śmiało I mocno zaciskamy pięści Jesteśmy ród prastary, ale nie Gotami Jesteśmy częścią prastarych Słowian Kto twierdzi inaczej, szkaluje i kłamie Chce poczuć nasze pięści Wszystkie palce na dłoni, przez biedę i znój Złożyły się w partyzancką świadomość Ilekroć będzie trzeba, wysoko wznieśmy pięści Do słońca i do nieba

Źródła

• Tekst pieśni
• Wywiad z Oskarem Danonem, autorem muzyki