Zabór pojazdu w celu krótkotrwałego użycia

Zabór pojazdu w celu krótkotrwałego użycia
	KK z 1997
Ciężar gatunkowy	występek
Przepis	art. 289 § 1 k.k.
Kara	pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5
Strona podmiotowa	umyślna w zamiarze bezpośrednim kierunkowym
Odpowiedzialność od 15. roku życia	tak
Typ kwalifikowany	tak
Typ uprzywilejowany	jeżeli sprawcą jest osoba najbliższa ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego; można orzec grzywnę obok kary pozbawienia wolności;
	Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Ten artykuł od 2009-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zabór pojazdu w celu krótkotrwałego użycia – występek polegający na zaborze pojazdu mechanicznego, któremu nie towarzyszy zamiar przywłaszczenia, a jedynie krótkotrwałego użycia. Sprawca chce posłużyć się zabranym pojazdem w celu doraźnym przez czas nieprzekraczający kilka godzin, by następnie porzucić go lub zwrócić właścicielowi. Wyłącznie ta okoliczność odróżnia omawiany występek od przestępstwa kradzieży. Dla ustalenia charakteru zamiaru sprawcy istotne są okoliczności towarzyszące dokonanemu zaborowi – jeżeli sprawca dokonuje przeróbek numerów identyfikacyjnych pojazdu, jego demontażu, poszukuje pasera w celu zbycia, to wówczas niewątpliwie działa z zamiarem przywłaszczenia i tym samym dokonuje kradzieży pojazdu.

Przestępstwo zaboru w celu krótkotrwałego użycia stanowi przykład penalizacji zastępczej – karania sprawców zaboru pojazdu, którym nie można było udowodnić działania z zamiarem przywłaszczenia (w celu osiągnięcia korzyści majątkowej).

Jeżeli pokrzywdzony jest osobą najbliższą dla podejrzanego, przestępstwo to jest ścigane jedynie na wniosek pokrzywdzonego, w innych wypadkach ścigane jest z urzędu^[1].

Typy kwalifikowane

zabór z włamaniem,
zabór pojazdu znacznej wartości,
zabór z porzuceniem pojazdu w stanie uszkodzonym lub w takich okolicznościach, że zachodzi niebezpieczeństwo utraty lub uszkodzenia pojazdu albo jego części lub zawartości,
zabór rozbójniczy

Zobacz też

Przypisy

↑ Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 – Kodeks karny, Art. 289 § 5 (Dz.U. z 2022 r. poz. 1138).

Linki zewnętrzne

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 – Kodeks karny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1138)

[1] Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 – Kodeks karny, Art. 289 § 5 (Dz.U. z 2022 r. poz. 1138).

[1]