Zabłocie (okręg uciański)
Zabłocie[1] (lit. Zablocie) – folwark na Litwie położony w okręgu uciańskim. Położony gm. Traszkuny, które było jedną z siedzib rodziny Monwiłłów. Folwark położony 35 wiorst od Wiłkomierza[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina | |
Położenie na mapie Litwy  | |
 55°35′13″N 24°52′16″E/55,586944 24,871111
| |
W końcu XIX wieku na Zabłocie składał się folwark (jak zaznaczyli autorzy Słownika geograficznego własność Mackiewiczów to: w 2 okr. pol., 29 dzies., 23 lasu, 7 nieużytków)[1]. Do roku 1933 folwark Zabłocie pozostawał w rękach Mackiewiczów[2][3]. W 1945 folwark był wyludniony[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Zabłocie, powiat wiłkomirski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 187.
- ↑ Kula 1994 ↓, s. 84.
- ↑ Behan-Gazeta Noworudzka 1996 ↓, s. 3.
- ↑ Wichary, Kula 1996 ↓, s. 132.
Bibliografia edytuj
- Andrzej Behan. Wspomnienie o Antonim Mackiewiczu. „Gazeta Noworudzka z 29.02.1996”, 1996. Nowa Ruda: Ziemia Kłodzka. ISSN 1233-507X.
- Edward Kula. Polonista nie powinien narzekać, na co się zdecydował. „Warsztaty Polonistyczne, 1994 nr 3, s. 84–91”, 1994. Wrocław: DODN.
- Gertruda Wichary, Edward Kula. Wspomnienie o A. M. O człowieku pedagogu i przyjacielu. „Warsztaty Polonistyczne 1996 nr 2, s. 132”, 1996. Wrocław: DODN.