Zabytek archeologiczny
Zabytek archeologiczny – polski zabytek nieruchomy[1] bądź ruchomy[2] (zob. ochrona zabytków w Polsce), stanowisko archeologiczne odnotowywane w rejestrze zabytków[3], w księdze-kategorii C[1].
Według ustawowej definicji jest to: zabytek nieruchomy, będący powierzchniową, podziemną lub podwodną pozostałością egzystencji i działalności człowieka, złożoną z nawarstwień kulturowych i znajdujących się w nich wytworów bądź ich śladów albo zabytek ruchomy, będący tym wytworem[2].
W Krajowej Ewidencji Zabytków Archeologicznych znajduje się ok. 500 000 stanowisk archeologicznych (stan na 2019 rok)[3], z czego 7086 to nieruchome zabytki archeologiczne (stan na 12 stycznia 2022)[4]. Główne rodzaje nieruchomych zabytków archeologicznych to: grodziska, osady i obozowiska, cmentarzyska i miejsca produkcji surowca[4].
Zabytki archeologiczne bywają udostępnione dla zwiedzających w formie rezerwatów archeologicznych.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Dokumentacja rejestru zabytków [online], NID [dostęp 2022-06-22] (pol.).
- ↑ a b Ochrona zabytków i opieka nad zabytkami. - Dz.U.2022.840 t.j. [online], OpenLEX [dostęp 2022-06-25] (pol.).
- ↑ a b Rola ewidencji zabytków archeologicznych [online], Portal wiedzy o zarządzaniu dziedzictwem w gminach [dostęp 2022-06-22] (pol.).
- ↑ a b Zestawienie danych statystycznych z rejestru zabytków - zabytki archeologiczne [online], dane.gov.pl [dostęp 2022-06-25].
