Zadruga – wspólnota rodowa u Słowian (głównie południowych, ale też np. u Hucułów) oraz innych etnosów bałkańskich (np. Wołochów[1]) tworzona przeważnie przez ludność rolniczą i rzemieślniczą. Składała się zazwyczaj z 20 do 30 osób[2]. Jej członkowie, zazwyczaj synowie jednego ojca oraz ich żony i dzieci, mieli jednakowe prawa i obowiązki. Obowiązywała wspólnota produkcji, konsumpcji oraz majątku. We wspólnocie tej występował podział według płci oraz według zawodu, a władzę sprawowała rada złożona z dorosłych mężczyzn, na której czele stał naczelnik-gospodarz.

Powstała prawdopodobnie w okresie migracji Słowian wspólnota rodowa zwana zadrugą w niektórych rejonach Serbii i Bułgarii przetrwała do początków XX wieku.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Mały słownik kultury dawnych Słowian. Lech Leciejewicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988. ISBN 83-214-0499-5.