Zakon św. Jakuba z Altopascio

Zakon św. Jakuba z Altopascio – zakon rycerski założony w 950. Między 1070 a 1080 rokiem wzięty pod opiekę przez hrabinę Matyldę z Canossy w Altopascio koło Lukka we włoskiej prowincji – Toskanii. Nazywany był popularnie Zakonem Rycerzy Tau od symbolu-krzyża, w kształcie greckiej litery tau (τ), noszonego na stroju zakonnym.

Symbol Rycerzy Tau

Początkowo był zakonem szpitalników opartym na regule augustiańskiej. Jego celem było zapewnienie opieki pielgrzymom zdążającym do Rzymu, Ziemi Świętej i Composteli. Z tego powodu w późniejszym okresie, jeszcze przed pierwszą krucjatą, rozwinęła się gałąź rycerska zakonu, zatwierdzona dopiero w 1239 r. przez papieża, co wiązało się również z nadaniem zakonowi nowej reguły joannitów.

W XII i XIII wieku rozprzestrzenił się w większej części Europy. Rozwiązany został w 1459 r., a jego majątek przekazany został Zakonowi Najświętszej Maryi Panny z Betlejem. Pomimo bulli papieskiej rozwiązującej zakon, funkcjonował on jeszcze w XVI i XVII wieku we Włoszech i Francji. We Włoszech został ostatecznie rozwiązany w 1587 roku, a jego majątek przekazano Zakonowi św. Stefana. Gałąź francuska zakonu została rozwiązana w 1672 roku, a jej dobra papież przekazał lazarytom.

Strój zakonny stanowił czarny lub ciemnoszary habit z białym krzyżem „tau” na piersi oraz z kapturem prawdopodobnie czerwonego koloru, również ozdobionym tym samym symbolem.