Zbigniew Jaworski (wojskowy)
Zbigniew Jaworski (ur. 10 lutego 1897 w Bielsku Podlaskim, zm. 25/26 lutego 1918 w Pobołowie) – porucznik Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25/26 lutego 1918 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1918 |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 10 lutego 1897 w Bielsku Podlaskim, ówczesnym mieście powiatowym guberni grodzieńskiej, w rodzinie Ludgerda i Krystyny z Głębockich[1]. Ukończył gimnazjum w Kamieńcu Podolskim, a następnie Szkołę Wojskową w Kijowie[2]. W latach 1915–1917 służył w armii rosyjskiej, a później w 8 pułku strzelców polskich na stanowisku dowódcy plutonu[3]. Poległ w nocy z 25 na 26 lutego 1918 w walce z bolszewikami o wieś Pobołowo[4]. Był kawalerem, bezdzietnym[2].
20 października 1921 były dowódca zbiorczej kompanii 8 pułku strzelców polskich, kapitan Aleksander Rosiński we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:
w nocy z 25 na 26 lutego 1918, w marszu 3 Dywizji Strzelców z Jelni do Bobrujska, straż przednia dywizji natknęła się na przeważające siły bolszewickie pod Pobołowem. Zbiorowa kompania 8 pułku strzelców wraz ze szkołą podoficerów 10 pułku strzelców otrzymała rozkaz opanowania Pobołowa celem zabezbieczenia dalszego marszu dywizji. Por. Jaworski, dowódca plutonu zbiorowej kompanii 8 pułku strzelców, zgłosił się jako ochotnik celem przeprowadzenia wywiadu pozycji nieprzyjacielskich. Zadanie to wykonał por. Jaworski wzorowo, gdyż zebrał dane, które dały możność z minimalnymi stratami opanować Pobołów. W ataku przy opanowaniu tegoż, por. Jaworski prowadząc swój pluton do ataku, poległ od kuli nieprzyjacielskiej, przy czym zwłoki zostały przewiezione do Bobrujska i złożone w bratnej mogile. Wymieniony wśród poległych w rozkazie I Korpusu Polskiego nr 203 § 8[5].
1 grudnia 1921 wniosek „gorąco poparł” pułkownik Leon Silicki[6].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 6812 – 10 maja 1922[7][8][9]
Przypisy edytuj
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 5.
- ↑ Kolekcja 2 ↓, s. 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 457.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 5, 9.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-16].
Bibliografia edytuj
- Jaworski Zbigniew. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.41-3156 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-14].
- Rosiński Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.41-3140 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-14].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].