Zbigniew Konopacki
Zbigniew Konopacki ps. „Hultaj” (ur. 18 kwietnia 1925 w Wilnie, zm. 15 września 2002 w Warszawie) – żołnierz Armii Krajowej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1941–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f3/Pluton_bosego.jpg/240px-Pluton_bosego.jpg)
Syn uczestnika wojny polsko-bolszewickiej Bolesława i Zofii z Dubrów[1].
Okres okupacji
edytujPo ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w Gimnazjum Elektrycznym przy ul. Kopanicy. W czerwcu 1942 roku został skierowany do wyrębu lasów k. Czerwonej Rzeszy, a następnie Landwarowa. W sierpniu złożył przysięgę Armii Krajowej w dzielnicy „D” Garnizonu Dwór AK[1]. Do jego obowiązków należało kolportowanie podziemnej prasy i transport broń.
5 stycznia został skierowany do 1 kompanii 3 Brygady „Szczerbca”. Jako celowniczy rkm uczestniczył w licznych akcjach zbrojnych. W składzie brygady walczył w operacji Ostra Brama. Po 17 lipca 1944 roku uniknął rozbrojenia i przedostał się do Wilna. W sierpniu został powołany na dowódcę plutonu odtwarzającej się 3 Brygady[1].
Okres powojenny
edytuj22 października został aresztowany i skazany na 10 lat pozbawienia wolności i 5 lat zsyłki. Pracował przy wydobywaniu ropy w Uchcie, w kopalni węgla w Incie oraz w energetyce w Workujcie. W grudniu 1955 roku powrócił do kraju i rozpoczął pracę we Wrocławiu[2]. W 1968 roku ukończył Politechnikę Wrocławską. W 1969 roku rozpoczął pracę w Instytucie Energetyki w Warszawie. W 1984 roku przeszedł na rentę[2].
Życie prywatne
edytuj15 września 1958 r. poślubił Jadwigę zd. Wróblewską. 6 stycznia 1965 r. na świat przyszła ich córka – Grażyna Joanna.
Grób Zbigniewa i Jadwigi Konopackich znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.
Odznaczenia
edytujPierwotny wykaz orderów i odznaczeń podano za: Danuta Szyksznian Jak dopalał się ogień biwaku. s. 393
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”, 2009. ISBN 978-83-88038-68-6.