Zdzisław Stropek
Zdzisław Stropek (ur. 2 grudnia 1921 w Sanoku, zm. 15 lutego 2011 w Katowicach) – polski ekonomista, profesor zwyczajny Wyższej Szkole Ekonomiczny w Katowicach. Żołnierz Armii Krajowej.
Życiorys
edytujPo wybuchu II wojny światowej podczas okupacji niemieckiej ukończył tajne nauczanie w ramach przedwojennego sanockiego gimnazjum, zadjąc maturę[1]. Działał w Armii Krajowej pod pseudonimem „Ścisły”[2]. Służył w placówce Sanok obwodu Sanok AK[3]. Był członkiem patrolu dywersyjnego[4]. W nocy 20/21 lipca 1944 uczestniczył w nieudanej akcji uwolnienia Władysława Szelki ps. „Borsuk” z więzienia w Sanoku[5]. W 1944 brał udział w Akcji „Burza” w szeregach VI plutonu pod dowództwem Pawła Dziubana ps. „Dziedzic”[6][3]. W czasie wojny był zatrudniony w sanockiej fabryce wagonów zdobywając zawód spawacza.
Później pracował jako księgowy w Kopalnictwie Naftowym w Sanoku. Stamtąd został skierowany na studia ekonomii w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach (wraz z nim Marcin Drozd, z którym mieszkał tamże)[7]. Pozostał na uczelni obejmując kolejno stanowiska asystenta, adiunkta, docenta w Katedrze Rachunkowości. W 1962 uzyskał stopień doktora za rozprawę pt. Rachunek kosztów walcowni i jego problematyka w świetle równoczesnych metod rachunkowości. 13 czerwca 1975 uzyskał habilitację (rozprawa pt. Wybrane problemy teorii rachunku kosztów własnych produkcji) jako drugi naukowiec w historii Katedry Rachunkowości, a jednocześnie otrzymał posadę zastępcy dyrektora Instytutu Organizacji Przetwarzania Danych WSE (dyrektorami byli Zbigniew Messner, a od 1982 Bernard Binkowski)[8], w ramach którego był kierownikiem Zakładu Rachunkowości. Od 1969 do 1982 był kierownikiem naukowo-dydaktycznym punktu konsultacyjnego WSE w Częstochowie. Prócz pracy wykładowcy opublikował ok. prac naukowych. W 1983 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Następnie otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Należał do Stowarzyszenia Księgowych w Polsce[9].
Zamieszkiwał przy ulicy Juliana Marchlewskiego w Katowicach (obecnie ulica Misjonarzy Oblatów MN)[10]. Po przejściu na emeryturę zamieszkał ponownie w rodzinnym Sanoku. Miał syna Janusza. Na początku 2001 ogłoszono jego awans na stopień podporucznika oraz przyznanie patentu „Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”[11]. Pod koniec życia w wyniku upadku ze schodów w bloku mieszkalnym doznał wielu złamań, a po miesiącu zmarł 15 lutego 2011[12]. Został pochowany 18 lutego 2011 po uroczystościach żałobnych w parafii św. Antoniego z Padwy na katowickim cmentarzu w Panewnikach[13][14].
Publikacje
edytuj- Rachunek kosztów produkcji walcowni dużej (1969)
- Rachunek kosztów własnych produkcji przedsiębiorstw przemysłowych (1971)
- Zbiór ćwiczeń z rachunkowości przedsiębiorstw przemysłowych: Ogólne zasady rachunkowości; Ewidencja podstawowych (typowych) operacji gospodarczych przedsiębiorstw przemysłowych, Część 1 (1971, współautor: Bernard Binkowski)
- Wybrane problemy teorii rachunku kosztów własnych produkcji (1975)
- Zbiór ćwiczeń z rachunkowości (1978, współautorzy: Piotr Rojek, Henryk Rokicki)
- Zbiór ćwiczeń z rachunku kosztów przedsiębiorstw budowlano-montażowych (1978, współautor: Stanisław Głowacki)
- Zbiór ćwiczeń z rachunkowości przedsiębiorstw handlowych (1979)
- Podstawy rachunkowości (1979)
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Armii Krajowej
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”
Przypisy
edytuj- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-05-12].
- ↑ Brygidyn. San 1992 ↓, s. 289.
- ↑ a b Stropek 2012 ↓, s. 561.
- ↑ Brygidyn. San 1992 ↓, s. 185.
- ↑ Stropek 2012 ↓, s. 561-563.
- ↑ Brygidyn. San 1992 ↓, s. 255.
- ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 48.
- ↑ Rys historyczny, zorganizowane konferencje. ue.katowice.pl. [dostęp 2014-05-12].
- ↑ Współpraca Katedry Rachunkowości ze SKwP. ue.katowice.pl. [dostęp 2014-05-12].
- ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 147.
- ↑ Stanisław Czaja. Akta mianowania na stopnie oficerskie Koło ŚZŻ AK Sanok. „Biuletyn Informacyjno–Historyczny”. Nr 4, s. 29, 2001. Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Zarząd Okręgu Krosno. ISSN 1429-0324.
- ↑ Wspomnienia 2015 ↓, s. 343, 345.
- ↑ Zdzisław Stropek. wyborcza.pl. [dostęp 2014-05-12].
- ↑ Kondolencje. ae.katowice.pl. [dostęp 2014-05-12].
Bibliografia
edytuj- Andrzej Brygidyn: Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: Społeczny Komitet Wydawniczy „San”, 1992, s. 1-291.
- Zdzisław Stropek. To się wydarzyło 50 lat temu. „Tygodnik Sanocki”. Nr 29 (141), s. 8, 22 lipca 1994.
- Naukowiec, patriota. „Tygodnik Sanocki”. Nr v, s. 10, 11 marca 2011.
- Zdzisław Stropek: Informacja dotycząca uwolnienia z sanockiego więzienia (w czasie niemieckiej okupacji) Władysława Szelki („Borsuka”), komendanta placówki AK w Niebieszczanach, w dniu 21 lipca 1944 r.. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 561-563. ISBN 978-83-903080-5-0.
- Zdzisław Stropek. Google Books. [dostęp 2014-05-12].
- Habilitacje, doktoraty. ue.katowice.pl. [dostęp 2014-05-12].
- Marcin Drozd: Wspomnienia. Sanok: 2014, s. 1-350.