Zespół WHIM

wrodzony zespół niedoboru odporności

Zespół WHIM (ang. WHIM syndrome, Warts-Hypogammaglobulinemia-Infections-Myleokathexis Syndrome) – rzadki, genetycznie uwarunkowany zespół złożonego, pierwotnego niedoboru odporności. Nazwa jest akronimem od angielskich nazw głównych objawów: brodawek (warts), hipogammaglobulinemii (hypogammaglobulinemia), nawracających zakażeń (infections) i retencji neutrofilów w szpiku (myelokathexis), który ma tu charakterystyczny, bogatokomórkowy obraz[1]. Zespół mogą wywoływać mutacje w genie kodującym receptor chemokin CXCR4 w locus 2q21. Choroba została opisana w 1990 roku[2].

Zespół WHIM
Syndroma WHIM
Klasyfikacje
ICD-10

D81.8

OMIM

193670

MeSH

C536697

Przypisy edytuj

  1. Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne, tom II. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 1546. ISBN 83-7430-069-8.
  2. Wetzler M, Talpaz M, Kleinerman ES, King A, Huh YO, Gutterman JU, Kurzrock R. A new familial immunodeficiency disorder characterized by severe neutropenia, a defective marrow release mechanism, and hypogammaglobulinemia. „Am J Med”. 89. 5, s. 663-72, 1990. PMID: 2239986. 

Linki zewnętrzne edytuj