Zezé Moreira

Zezé Moreira, właśc. Alfredo Moreira Júnior (ur. 16 października 1907 w Miracema – zm. 10 kwietnia 1998 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz, a po zakończeniu kariery trener. Podczas kariery występował na pozycji obrońcy.

Zezé Moreira

Pełne imię i nazwisko	Alfredo Moreira Júnior
Data i miejsce urodzenia	16 października 1907 Miracema
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1998 Rio de Janeiro
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole Sport 1925–1934 CR Flamengo 1934–1935 Palestra Itália 2 (0) 1935–1936 CR Flamengo 13 (0) 1937–1940 Botafogo
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1948–1949 Botafogo 1951–1954 Fluminense FC 1952 Brazylia 1954–1955 Botafogo 1954–1955 Brazylia 1955–1956 Botafogo 1958–1962 Fluminense FC 1963 Nacional 1965–1966 CR Vasco da Gama 1966 Corinthians Paulista 1967 Sport Recife 1968–1969 Nacional 1970 São Paulo 1971–1972 CF Os Belenenses 1973 Fluminense FC 1975 EC Bahia 1975–1977 Cruzeiro EC 1978–1979 EC Bahia 1981 EC Bahia Canto do Rio

Kariera piłkarska

Kariera piłkarska Zezé Moreira przypadła na lata 20. i 30. Rozpoczynał w Sport Club Brasil, z którego przeniósł się do CR Flamengo, w którym występował w latach 1925–1934 i 1935–1936. Z Flamengo zdobył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca w 1925 i 1927 roku.

W latach 1934–1935 występował w Palestra Itália, z którym zdobył mistrzostwo stanu São Paulo – Campeonato Paulista w 1934 roku. Ostatnim klubem Zezé Moreiry było Botafogo FR, gdzie zakończył piłkarską karierę w 1940 roku.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Zezé Moreira, tak jak jego młodszy brat Aymoré Moreira, został trenerem piłkarskim. Karierę trenerską zaczął w Botafogo FR w 1948. Już w pierwszym roku pracy wywalczył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca. Po odejściu z Botafogo w 1949, w pierwszej połowie lat 50. trenował Fluminense FC i ponownie Botafogo. Z Fluminense wygrał mistrzostwa stanu Rio de Janeiro w 1951 roku.

W 1952 roku zaczął trenować reprezentację Brazylii. Z canarinhos wygrał mistrzostwa Panamerykańskie 1952. Bilans jego pierwszej kadencji to: 4 zwycięstwa i remis, przy bilansie bramkowym 14-2. W latach 1954–1955 drugi raz trenował reprezentację, m.in. podczas mistrzostw świata w Szwajcarii. Ekipa canarinhos odpadła po porażce w ćwierćfinale z reprezentacją Węgier. Bilans jego kadencji to: 7 zwycięstw, 2 remisy i 1 porażka, przy bilansie bramkowym 23-8. Łączny bilans jego dwóch kadencji to: 11 zwycięstw, 3 remisy i 1 porażka, przy bilansie bramkowym 37-10.

Kolejnymi etapami jego kariery trenerskiej były: Botafogo, Fluminense FC, Club Nacional de Football, CR Vasco da Gama, Corinthians Paulista, Sport Recife. Z Fluminense wygrał mistrzostwo stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca w 1959 i Turniej Rio-São Paulo w 1960 roku. W latach 1968–1969 zaliczył drugą przygodę z urugwajskim Nacionalu Montevideo, po czym trenował São Paulo FC, z którym wywalczył mistrzostwo stanu São Paulo – Campeonato Paulista w 1970 roku.

W 1971 roku zdecydował się na wyjazd do Europy. W Portugalii pracował w CF Os Belenenses (1971–1972), z którym zajął 7. miejsce w lidze portugalskiej. Po powrocie do Brazylii pracował w Fluminense FC, EC Bahia oraz Cruzeiro EC, z którym sięgnął po Copa Libertadores 1976. Potem prowadził jeszcze dwukrotnie EC Bahia oraz Canto do Rio Niterói, w którym zakończył karierę trenera.

Bibliografia

• Miniencyklopedia Piłka Nożna nr 6/2004, Historia meczów reprezentacji Brazylii cz. 4 (1952–1956) Oficyna wydawnicza ATUT, Wrocław 2004, ISSN 1644-8189, str. 97–101.

Linki zewnętrzne

• Biografia trenerska na sambafoot.com
• Profil