Zgnilizna podstawy pędów papryki

Zgnilizna podstawy pędów papryki[1] (ang. blight of capsicum[2]), także fytoftoroza papryki – choroba papryki (Capsicum) wywołana przez gatunki z rodzaju Phytophthora zaliczane do grzybopodobnych lęgniowców. Jest to choroba z grupy fytoftoroz[3].

Objawy choroby na papryce rocznej

Sprawcy choroby i jej objawy

edytuj

Chorobę wywołują Phytophthora capsici, Phytophthora cryptogea, Phytophthora nicotianae i inne gatunki z rodzaju Phytophthora, najczęściej P. capsici. Gdy zaatakuje siewki, powoduje zgorzel siewek objawiającą się zbrunatnieniem i przewężeniem szyjki korzeniowej. Choroba postępuje bardzo szybko i doprowadza do obumarcia porażonych siewek. Może atakować roślinę w każdym wieku. Na rozwiniętej już roślinie pierwszymi jej objawami jest zahamowanie wzrostu, silne więdnięcie i żółknięcie roślin. U podstawy pędu, przy styku z glebą, tworzą się ciemnozielone, wodniste plamy, które następnie brązowieją i wysychają. Zgnilizna, która początkowo zajmuje tylko część pędu, szybko obejmuje cały jego obwód. Pęd gnije do wysokości około 5 cm nad powierzchnią ziemi. System korzeniowy rośliny jest porażony, silnie zredukowany i rozpada się przy delikatnym pociągnięciu. Na owocach powstają nekrotyczne, szybko powiększające się gnilne plamy. W warunkach dużej wilgotności na plamach tych tworzy się biały nalot. Są to zarodniki patogenu. Nekrotyczne i szybko powiększające się plamy powstają także na liściach[3].

Charakterystyczną cechą tej choroby jest brak zbrązowienia wiązek przewodzących, co odróżnia ją od innych fytoftoroz. Można ją jednak pomylić z innymi chorobami wywoływanymi przez patogeny glebowe, zwłaszcza przez Rhizoctonia solani i Fusarium solani. Dla pewnego rozpoznania choroby konieczne jest przeprowadzenie analizy mykologicznej[3].

Ochrona

edytuj

Porażonych roślin nie można już uratować. P. capsici charakteryzuje się wysoką patogenicznością i może silnie porazić rośliny nawet przy niewielkiej i niewykrywalnej ilości tego patogena w glebie. Radykalnie jednak można ograniczyć porażenie roślin stosując profilaktyczne ich podlewanie wodą zawierającą mieszaninę propamokarbu i fosetylu glinu lub sam propamokarb. Należy to czynić zarówno podczas produkcji rozsady, jak i na polu, podczas uprawy papryki. Poza tym obowiązują ogólne zasady zapobiegania chorobom infekcyjnym, a więc płodozmian, zakaz uprawy papryki w glebie, w której wcześniej była fytoftoroza itd.[4]

Przypisy

edytuj
  1. Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
  2. EPPO Global Database [online] [dostęp 2022-04-29].
  3. a b c Magdalena Ptaszek (red.), Poradnik sygnalizatora ochrony papryki w gruncie, Skierniewice 2018 [dostęp 2022-04-29].
  4. Mieczysław Ślusarski (red.), Metodyka zintegrowanej ochrony papryki, Skierniewice 2017, ISBN 978-83-89800-43-5 [dostęp 2022-04-29].