Zizhou Chuji (chiń. 淄州處寂; pinyin Zīzhōu Chùjì; kor. 치주처적 Ch’iju Ch'ŏjŏk; jap. Shishū Shojaku; ur. 648 lub 669, zm. 734 lub 736) – mistrz chan ze szkoły „jingzhong”, wliczany także do linii przekazu szkoły „baotang”.

Zizhou Chuji
淄州處寂
Data i miejsce urodzenia

648 lub 669
Mianzhou

Data śmierci

734 lub 736

Szkoła

Jingzhong

Nauczyciel

Zizhou Zhishen

Następca

Jingzhong Wuxiang

Zakon

chan

Życiorys

edytuj

Pochodził z dystryktu Foucheng w Mianzhou. Jego rodzinne nazwisko to Tang i sam Chuji mówił o sobie „mnich Tang”. Jego rodzina od wielu pokoleń była konfucjańska. Chuji studiował klasykę konfucjańską. Gdy miał 10 lat zmarł jego ojciec[1]. Miał podobno prawie 7 stóp wysokości.

Wiadomo, że został zaproszony na dwór cesarski jednak po jakimś czasie udał się do klasztoru Dechun w Syczuanie, gdzie nauczał przez 20 lat. Zachowały się świadectwa, że jego nauki zawierały elementy nauk Czystej Krainy.

4 miesiąca 24 roku okresu kaiyuan, czyli w roku 736, posłał w tajemnicy swojego służącego Wanga Huanga z wezwaniem do Jingzhonga Wuxianga z Korei. Po jego przybyciu wręczył mu szatę kaśaja i powiedział: „Ta szata jest szatą weryfikacji patriarchalnego mistrza Bodhidharmy. Zetian przekazała ją czcigodnemu Shenowi, czcigodny Shen dał ją mnie, a ja z kolei wręczam ja tobie. Musisz uważać na siebie. Idź i znajdź dobrą górę i zostań tam”. Nauki Wuxianga przewyższyły później nauki nauczyciela[a][2].

Jeden z jego uczniów – Chengyuan – został później wybitnym nauczycielem Szkoły Czystej Krainy.

27 dnia piątego miesiąca 736 roku powiedział swoim mnichom „Nie pozostanę długo” i około północy zmarł nagle w pozycji siedzącej.

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

  1. Niektóre teksty wspominają, że patriarchalną szatę od cesarzowej Wu Zetian otrzymał właśnie Chuji, a nie Zizhou Zhishen.
  2. Zutang ji umiejscawia go w linii przekazu patriarchów jako ucznia Piątego Patriarchy Damana Hongrena. Inne teksty podają, że był uczniem Drugiego Patriarchy Huike. Najpewniej jednak nie był związany w ogóle z Patriarchami. Jego chan był zupełnie niezależną linią przekazu Dharmy.

Przypisy

edytuj
  1. Wendi L. Adamek. The Mystique of Transmission. s. 334.
  2. Wendi L. Adamek. The Mystique of Transmission. s. 335.

Bibliografia

edytuj
  • Heng-ching Shih: The Syncretism of Ch’an and Pure Land Buddhism. New York: Peter Lang, 1992, s. 278. ISBN 0-8204-1681-9.
  • Wendi L. Adamek: The Mystique of Transmission on an Early Chan History and Its Context. New York: Columbia University Press, 2007, s. 578. ISBN 978-0-231-13664-8.