Wikipedia

Zjazd Polaków Ewangelików w Warszawie (1939)

Zjazd Polaków Ewangelików w Warszawie w 1939 – zjazd polskich protestantów, który odbył się w dniach 25-26 lutego 1939 w Warszawie.

Celem zjazdu było uczczenie osoby Leopolda Otto – działacza narodowego, pastora i uczestnika warszawskiej manifestacji patriotycznej w 1861, a także innych zasłużonych dla polskiego narodu protestantów. W zjeździe udział wzięło około 5000 osób, w tym około stu duchownych. Częścią uroczystości było złożenie wiązanek pod Grobem Nieznanego Żołnierza, grobem Leopolda Otto na cmentarzu ewangelicko-augsburskim i grobami innych zasłużonych osób na tej nekropolii (m.in. Karola Gustawa Manitiusa, czy Juliana Machlejda). Podczas obrad przemawiał m.in. minister wyznań i oświecenia publicznego Wojciech Świętosławski[1]. Odsłonięto również tablicę pamiątkową na domu przy ul. Królewskiej 19, gdzie mieszkał pastor Otto[2].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Andrzej Manitius, Ks. Gustaw Manitius. Pastor ewangelicki, męczennik za wiarę i polskość, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2015, s. 210, ISBN 978-83-8019-234-8, OCLC 939898468.
  2. ↑ NAC, Zjazd członków Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Warszawie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zjazd_Polaków_Ewangelików_w_Warszawie_(1939)&oldid=67760855”