Zofia Błaszczykówna
Zofia Błaszczykówna, zamężna jako Lewandowska (ur. 1875 w Trojanowicach, zm. 1942 w Aninie[1]) – polska poetka, działaczka robotnicza oraz rewolucjonistka związana z Łodzią[2].
| Data i miejsce urodzenia |
1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1942 |
| Język |
polski |
| Dziedzina sztuki |
poezja |
Życiorys edytuj
W 1898 przyłączyła się do łódzkiego koła Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1900 została aresztowana wraz z siostrą Bronisławą, równolegle z Marią i Józefem Piłsudskimi. Była więziona w Łodzi, Łęczycy oraz Warszawie, a następnie zesłana na Syberię. Do kraju powróciła w 1905 lub 1917[3].
Podczas swojego pobytu w więzieniu pisała wiersze, które publikowano w „Łodzianinie". Niektóre stały się tekstami popularnych w socjalistycznych kręgach piosenek, np. Na pamiątkę aresztowań w początkach XX wieku[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Edmund Jankowski (red.), Słownik pseudonimów pisarzy polskich A-Ż, t. IV, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970, s. 50 (pol.).
- ↑ Eugeniusz Ajnekiel, STANISŁAW MARTYNOWSKI (1887-1955), „Prace Polonistyczne”, XXVIII, bazhum.muzhp.pl, 1972, s. 227 (pol.).
- ↑ a b Aneta Stawiszyńska, Zofia Błaszczykówna, [w:] Słownik kultury literackiej Łodzi do 1939 roku, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2022 (Kultura Literacka Łodzi), s. 56, ISBN 978-83-8220-896-2.